Zilver voor Bootsma

'Je kan ook zeggen dat ik gedeeld eerste ben geworden toch?', lacht de 26-jarige Amsterdammer een dag nadat hij zijn beste klassering op het satellietcircuit in de wacht had gesleept. 'Op de eerste extra hole maakt hij (Mathieu Decottignies Lafon, red) een heel knappe birdie voor de zege, daar konden we (de play-off ging tussen vier man, red) niets meer tegen doen. Natuurlijk is dat even balen, je bent tenslotte heel dichtbij, maar aan de andere kant weet ik dat ik vooral tevreden moet zijn met dit resultaat. Ik ben één keer als derde geëindigd (op Broekpolder in 2019, red) maar dit was mijn hoogste finish tot nu toe. Zowel voor het prijzengeld als voor de punten is dat gewoon heel goed.'

Dat Bootsma de verloren play-off snel een plek kon geven, kwam mede door het feit dat hij tot een paar holes voor het einde van het toernooi absoluut niet meer dacht nog een kans te hebben op de zege.

'Ik begon de dag op drie slagen van de kop maar had een goede start waardoor ik de achterstand heel snel terug wist te brengen tot maar één slag. Op de par-5 zevende moest ik helaas een bogey noteren en dat was een beetje een momentum-killer maar ik wist dat als ik gewoon mijn ding zou blijven doen dat ook een tweede of derde plek heel mooi zou zijn. Met nog een hole of drie te spelen was het gat drie of vier slagen maar plotseling begonnen de jongens boven me slagen in te leveren en maakte ik birdies op vijftien en zeventien. Op achttien sloeg ik de beste chip van de week, die zelfs bijna viel voor de zege, maar uiteindelijk werd het dus een play-off en de tweede plaats. Wat ik zeg: natuurlijk had ik graag gewonnen, maar gelet op hoe het er een paar holes voor het einde voor stond kan ik hier prima mee leven.'

Voor Bootsma nadert langzaam maar zeker het einde van het seizoen alweer en de recent naar Brabant verhuisde speler van Houtrak kon een goed resultaat dan ook heel goed gebruiken.

'Het zijn rare jaren, zo met Covid-19, het weer niet doorgaan van qualifying school en een blessure die me het begin van 2020 koste. Toen ik net weer fit was ging het hele seizoen eruit en heb ik een groot deel van 2020 kunnen benutten om echt stappen te zetten en hard te werken aan mijn spel en ik merk op de baan dat dat er steeds meer uitkomt. Ik heb met Sander aan mijn techniek gewerkt, heb wat aan mijn lengte van de tee gedaan en heb ook heel hard aan mijn putten gewerkt. Zeker de laatste maanden haal ik steeds betere resultaten en dankzij deze finish komt promotie weer een stuk dichterbij. Als ik één keer win is dat nog haalbaar. Die top-5 is ook de enige weg. Het is ontzettend balen dat er dit jaar geen Q school is. Dat is toch een grote extra kans om promotie af te dwingen. Via de invites van de Challenge Tour zou je ook nog snel stappen kunnen zetten – zie maar wat de Belg Kristof Ulenaers de laatste maanden gedaan heeft, met hem stonden we begin dit jaar nog gewoon op de baan in Egypte – maar de focus ligt nu op de Pro Golf Tour. Er zijn nog vier wedstrijden te spelen en als je er daar eentje van wint dan sta je kort bij of zelfs in de top-5 die recht geeft op een kaart voor 2022.'

'Nee, ook als er nu nog een uitnodiging komt voor de Challenge Tour over twee weken op The Dutch dan speel ik die niet. Ja, je wilt op zo'n hoog mogelijk podium spelen, maar de beste kansen liggen nu op de Pro Golf Tour. Al hoop ik zeker dat ik met mijn goede spel van de laatste tijd in aanmerking kom voor een startbewijs in het Dutch Open. Ik woon sinds vorig jaar op maar een kwartiertje rijden van Bernardus, er is die week geen toernooi van het de Pro Golf Tour én ik ben in vorm, dus ik kan alleen maar hopen dat ik de kans krijg straks op Bernardus. In 2019 was ik eerste reserve bij het KLM Open op The International en kwam ik er net niet in. Dit jaar hoop ik er wel in te komen. Maar eerst nog zo goed mogelijk eindigen op de Pro Golf Tour. Deze tweede plaats smaakt zeker naar meer.'