Mijn Drive: Alex de Vries

Alex de Vries (Winterswijk, 1964, handicap 12,5) is oud-journalist en zelfstandig reputatiemanager, fanatiek tennisser en gek op golf. 'Op de golfbaan kun je je nooit verstoppen. Wie je echt bent, komt altijd naar boven.'

Mijn eerste keer

‘Ik heb eigenlijk twee eerste keren. De allereerste keer was in een weiland, met een Duitse tennisvriend, ergens langs de kant van de weg. Hij en zijn vader hadden clubs in de auto en daar hebben we wat ballen mee geslagen. Mijn eerste keer op de golfbaan was medio 1985. Ik studeerde toen rechten in Leiden. Om de verveling te verdrijven stond ik vaak met een huisgenoot te putten naar een borrelglas op het tapijt. Tot zijn frustratie won ik best vaak en dat terwijl hij écht golfde en lid was van de Noordwijkse. Daar heb ik toen ook mijn eerste ronde gespeeld. Geen slechte plek om voor het eerst de baan in te gaan.’

Mooiweergolfer of door weer en wind

‘Ik zal nooit afhaken als het slecht weer is. Je beoefent een buitensport en de elementen spelen daar nu eenmaal een rol bij. Zo vind ik golfen met wind juist heerlijk. Het is net als met skiën: zodra het gaat sneeuwen zie je de meeste mensen de skihut opzoeken, terwijl de echte diehards gewoon doorgaan. Als je goede spullen hebt, je goed voorbereidt en er goed mee omgaat, is er geen beletsel. Ik heb echt in de stromende regen gespeeld, dat het water in je schoenen staat, maar stoppen? Absoluut niet. Zodra je de golfbaan op stapt, moet je je overgeven aan de wetten van de golfbaan en dus ook aan het weer.’

Golf als sport of golf als ontspanning

‘Alle sport is ontspanning, maar niet alle ontspanning is sport. Klinkt dat Cruijffiaans? Het is gewoon logisch denken. Het begint er al mee dat er geen sluitende definitie voor sport is. Maar we zijn het er toch wel over eens dat wat die mannen en vrouwen op het hoogste niveau doen, topsport is? Fysiek en mentaal worden ze flink uitgedaagd. Dan geldt dat voor andere golfers ook, dat het sport is. Wat mij vooral fascineert, is de noodzaak van een stable mind – noem het leeg in je hoofd zijn – voor je een bal slaat. De mentale kant van golf is een sport op zichzelf.’

Links, bos, park of polder?

‘Volmondig links! Het gevoel van ruimte, het licht, hoe het land gevormd is, de wind, het ruisen van de zee: mooier wordt het niet. Natuurlijk zijn er potbunkers waardoor je alle zin in golf voorgoed kunt verliezen. Dat gezegd hebbende wordt op geen enkel type baan je golfspel zó getest als op een linksbaan. Als er een golfgod bestaat, woont die op een linksbaan.’

Grootste golffrustratie

‘Eerlijk? Die heb ik niet. Ik heb mezelf ooit voorgenomen nooit mopperend door de baan te gaan. Het ligt altijd aan jezelf. Niet aan de baan, niet aan je flightgenoot, niet aan het weer. Jíj had beter kunnen oefenen, jíj had je beter moeten concentreren, jíj had je minder boos moeten maken. Het is heel erg van deze tijd om de schuld bij een ander te leggen, maar als dat ergens niet op van toepassing is, dan is het wel op golf. En natuurlijk, wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Dus ook ik ben wel eens even gefrustreerd als het niet gaat, maar ik zet dat altijd zo snel mogelijk weer van me af. Nee, dat is geen trucje of doen alsof. Je kunt nog zo je best doen een rol te spelen, maar je karakter kun je niet verstoppen op de golfbaan. Je ware ik komt altijd naar boven. Als reputatiemanager spreekt mij dat erg aan.’

Nieuwe spullen of allegaartje

‘Ik heb wel een zekere verzameldrang. Wat ik met stripboeken heb, zou ik ook met bijvoorbeeld oude putters kunnen hebben, headcovers of tassen uit de jaren vijftig of zestig. Voor een goed aanbod moet je alleen in de VS wonen. En misschien ook in een groter huis. Ik speel met TaylorMade RocketBladez Tour Irons met stiff shafts, KBS. Dat zijn niet per se de makkelijkste clubs, maar ik heb nu eenmaal leren golfen met oude blades en voel me daar nog altijd het prettigst bij. Ik kan niet eens anders, met meer vergevingsgezinde clubs heb ik veel minder gevoel. Graag maak ik van de gelegenheid gebruik om een oproep te doen: heeft iemand nog een oude Maxfli Dunlop Blade 8 voor mij? Die is ooit uit mijn tas gejat. Ben ik nog steeds ziek van.’

Hole in one?

‘Nee nooit, maar ik ben er grappig genoeg wel vaak getuige van geweest in mijn flight, mensen slaan dan bovengemiddeld vaak een hole in one. Wat is er trouwens gebeurd met de traditie om dan te trakteren? Ik zie best vaak mensen snel naar huis gaan na een hole in one, terwijl het samen vieren van een ervaring toch ook iets heel waardevols is. De tradities in golf maken de sport mede zo mooi. Het zou zonde zijn als die allemaal verdwijnen.’

Imago van golf

‘In mijn vak spreken we altijd over reputatie. Imago is een marketingterm. De reputatie van golf is enorm ten positieve veranderd door de jaren heen, van een rijkeluissport naar een breedtesport, en dat is goed. Daar speelt de federatie zeker een rol in, net als iemand als Joost Luiten, die natuurlijk niet het prototype golfer is zoals we die vroeger zagen. Niet iedereen vindt het even leuk dat golf zich deze kant op ontwikkelt, maar je houdt het niet tegen. Gelukkig maar. Golf is een blijvertje, maar er zijn zeker nog slagen te maken. Hoe krijg je bijvoorbeeld meer jonge vrouwen naar de baan? En waar zijn de minderheden? Ik denk dat ook daar een belangrijke rol voor de federatie is weggelegd.'

Les of zelf knutselen

‘Begin jaren negentig heb ik een paar lessen gehad om mijn GVB te halen. Ik had daar weinig tijd voor nodig: door een leven met veel hockey en tennis had ik een goede oog-handcoördinatie en lukte het me prima de bal weg te krijgen. Een van de eerste keren dat ik op de driving range van de Noordwijkse stond, sloeg ik – naar mijn idee – een paar ballen slecht weg en mopperde wat. Naast mij stond een oudere man die zei dat hij zijn hele leven probeerde de bal te raken zoals ik dat deed. Dat was een vroeg besef dat goed of slecht golf deels een kwestie van perspectief is. Vorig jaar heb ik een paar lessen gevolgd op de Haarlemmermeersche, samen met mijn zoons. Pro Sven Kitseroo had één tip die me meteen tien tot vijftien meter extra opleverde bij mijn ijzerslagen. Ik moet bij mijn doorzwaai echt met een volledig gestrekt linkerbeen eindigen.’

Droomflight

‘Als eerste noem ik – al was het maar omdat ik een excuus moet hebben om hem te noemen ‒ Roberto De Vicenzo, de man die ooit door een onjuist getekende scorekaart de kans op het groene jasje zag vervliegen. De foto’s daarvan, die blik in zijn ogen, daar gaat zoveel achter schuil. Dat vertelt alles over golf. Lees in dat kader ook A good walk spoiled van John Feinstein. Dat is voor mij de essentie van golf.

‘Dat gezegd hebbende nodig ik Arnold Palmer, John Daly en Patty Berg uit voor deze ronde. Allen zijn voortrekkers. Palmer omdat hij in zijn eentje de sport totaal veranderd heeft en naar een nieuw tijdperk heeft geloodst. Daly omdat hij zo'n atypische speler is, een echt karakter, die niet alleen ver kan slaan maar ook een waanzinnig goede swing heeft. En last but not least Patty Berg. Een geweldige golfster en oprichtster van de LPGA. Ik zou graag van haar horen hoe het was om in een tijd waarin vrouwen nog een beetje als tweederangsburger werden behandeld zo'n rol te spelen in de golfwereld. Helaas worden vrouwen in veel landen nog steeds onderdrukt.’

Reputatie in golf: wel of niet van belang

‘We leven in een online-wereld met kritische burgers waarin vertrouwen verre van vanzelfsprekend is en elke dag wordt getest. Alles wat een persoon of organisatie zegt of doet, is voor altijd. Lang verhaal kort: een proactieve houding en een oprecht en consistent verhaal voorkomen veel ellende en zorgen voor vertrouwen. De meeste organisaties hebben echter die kritische massa niet in huis, zeker niet in crisistijd. Gelukkig maar, anders had ik geen werk. Een voorbeeld? Mark Rutte. Een vriendelijke, hardwerkende man met de meest besproken reputatie van Nederland. Hij heeft zijn reputatie altijd als een ware trapezewerker kunnen managen. Uitgerekend na zijn verkiezingsoverwinning ging het mis. Deze crisis zag hij niet aankomen. Hij is zichzelf verloren in het politieke spel op de vierkante kilometer die het Binnenhof heet; je kunt het ook de arrogantie van de macht noemen.

‘Ook in golf gebeurt dit. Neem Tiger Woods. Wat die man allemaal heeft doorstaan op het gebied van reputatie, dat is ongelofelijk, bijna onmenselijk. Zelden viel iemand zo diep en veerde weer op tot een punt waarop iedereen weer een gewoon mens zag die een vijftiende Major verdiende. Daar heeft hij hard voor gewerkt. En anderen ook. Een goede reputatie is te managen.’

Ken jij, of ben jij, iemand met een enorme drive voor golf en heb je daar mooie dingen over te verellen? Laat het ons weten en misschien sta jij straks in Golfers Magazine.