Herinneringen aan een week overleven op Royal St. George's I

'Het is dat jij me appte met de mededeling dat het dit jaar tien jaar geleden is, anders had ik dat niet eens geweten', lacht de alweer zeven jaar geleden gestopte Apeldoorner. 'Normaal gesproken weet ik van heel veel rondes nog heel veel, maar om de een of andere reden weet ik van die week nog maar heel weinig. En dat terwijl het mijn eerste deelname aan The Open was!'

Dat De Vries zich plaatste voor de editie van The Open in Kent was opvallend. Niet via de ranking, maar via een local qualifier in Zuid-Afrika, dwong de speler van Golf Team Holland een startbewijs of voor de strijd om de Claret Jug. En hoewel de nu 31-jarige De Vries zich nog maar weinig kan herinneren, komen er toch een paar dingen bovendrijven als hij wat langer nadenkt. Letterlijk bovendrijven.

'Ik denk niet dat ik ooit in slechter weer gespeeld heb dan tijdens die week. Het bleef maar regenen en echt alles was zeiknat. Ik weet nog goed dat ik de laatste ronde ondanks de extreme regen mijn regenpak niet eens meer aan deed. Ik wist dat ik toch wel nat ging worden, dan kon ik beter spelen zonder dat pak waar ik me toch niet lekker in voelde.'

Het was beestenweer in Kent in de zomer van 2011. Geen regenpak was bestand tegen de stortregens die de 140ste editie goeddeels beheersten. Wie de cut haalde, de 72ste hole uiteindelijk, mocht zichzelf met recht een survivor noemen. En tot die groep behoorde ook Floris de Vries, de professional die inmiddels alweer zeven jaar gestopt is als playing-pro en sinds enkele jaren teaching-professional op de onlangs naar achttien holes uitgebreide baan van Golfclub De Haar.

(Artikel gaat verder onder de foto)

'Het is best raar dat ik me nog zo weinig kan herinneren van dat toernooi, van dat jaar zelfs. Het zijn echt flarden. Het was geen makkelijk seizoen. Ik kampte met kleine blessures, was zoekende. En dan sta je ineens op de eerste tee van The Open. Dat is echt een toernooi waar je als kind van droomt. Ik weet nog dat ik besloot driver af te slaan op de eerste omdat ik mezelf daarmee de meeste kans gaf de bal ook te raken, terwijl het eigenlijk een teeshot voor een houten-3 was, maar dat is echt een van de weinige dingen die me nog goed bijstaan. Dat, en de laatste hole. Ik speelde heel vroeg, samen met Ryan Moore, in de slechtste condities denkbaar. Ik speelde heel goed, sloeg een mooie fade met een ijzer-4 vlakbij de hole op achttien en eindigde met een birdie. Vlak daarna klaarde het helemaal op, maar voor onze starttijd was het een uitstekend resultaat.'

De Vries eindigde uiteindelijk als gedeeld 48ste, met een score van +12 na rondes in 70, 73, 76 en 73 slagen, voor mannen als Joost Luiten, Louis Oosthuizen, Henrik Stenson, en namen als Lee Westwood, John Daly en Padraig Harrington die de cut zelfs niet haalden.

'Het was geweldig om mee te doen aan The Open. Het was zwaar, dan ga je in een soort overlevingsmodus. Maar als je achteraf bedenkt dat je gewoon in het veld stond met mannen als Ernie Els, Lee Westwood en Tom Watson, is dat wel heel mooi, ook al ga je tijdens zo'n toernooi uiteindelijk gewoon in je 'game-modus' en besef je pas later hoe bijzonder het was en dat het toch wel een jongensdroom was om daar mee te doen.'