Woods en de link naar Hogan

De crash van Tiger Woods doet enigszins denken aan wat een andere grote golfer 72 jaar geleden overkwam: Ben Hogan. Hij kwam na een vreselijk auto-ongeluk toch sterk terug.

Ben Hogan

Het was over. Het was voorbij. Dat was wat niet alleen zijn collega’s, vrienden en de journalisten dachten, maar vooral de medici. Die dachten dat Ben Hogan misschien wel nooit meer zou kunnen lopen.
De 36-jarige Hogan was begin 1949 een van de beste spelers van de voorloper van de PGA Tour. Hij had in 1948 het U.S. Open en het PGA Championship gewonnen. Twee maanden voor The Masters was hij de grote favoriet.
Maar in de vroege, mistige ochtend van 2 februari kreeg raakte zijn Cadillac in het westen van Texas betrokken bij een frontale aanrijding met een Greyhound-bus die bezig was een vrachtwagen in te halen.
Vlak voor de crash wierp Hogan zich voor zijn vrouw Valerie die naast hem zat. Dat heeft hen beiden waarschijnlijk het leven gered. De bus en de auto raakten elkaar linksvoor.
Valerie bleef nagenoeg ongedeerd, maar de zware achtcilindermotor van de Cadillac raakte de golfer vol op het onderlichaam. Het stuur ging door de leuning heen.
In het ziekenhuis van El Paso – de ambulance was pas anderhalf uur na de aanrijding ter plaatse – constateerden de artsen een gebroken sleutelbeen, een verbrijzelde rib, een dubbele bekkenbreuk en een gebroken enkel.
Even werd zelfs voor zijn leven gevreesd en na een aantal operaties twijfelden de artsen er aan of Hogan ooit weer zou kunnen lopen. Zijn golfcarrière leek echt voorbij.
Hogan was echter gezegend met een ijzeren discipline en hij kon redelijk snel weer lopen. Sterker de man die door zijn collega’s The Hawk werd genoemd, speelde op 10 december 1949 – tien maanden en acht dagen na het ongeluk – een rondje op een baan in Texas.
Als Ben Hogan iets wilde, dan gebeurde het ook. Hij oefende zijn swing – misschien wel de beste ooit – vaak zo lang, dat het bloed in zijn handen stond.

Begin 1950 deed hij mee aan het Los Angeles Open op Riviera – een kampioenschap dat nu het Genesis Invitational heet en waarvan Tiger Woods de gastheer is. Bij het clubhuis staat een standbeeld (zie foto) van de Texaan. Hogan eindigde gelijk met Sam Snead en verloor de pas later gespeelde play-off. Maar hij was terug.
Ben Hogan werd in april 1950 vierde in The Masters en in juni – nog geen anderhalf jaar na de crash – behaalde hij de U.S. Open-titel op Merion. Het was de comeback van alle comebacks.
Hij zou in 1953 alle drie de Majors winnen waarin hij van start ging en was dichter bij de Grand Slam dan wie dan ook. Ben Hogan kon het PGA Championship niet winnen, omdat het vrijwel tegelijkertijd met The Open op Carnoustie werd gespeeld.
De enige andere speler die drie (professionele) Majors in één jaar tijd won, was Tiger Woods.
Hogan, die in juli 1997 (in de week van ons Open en drie maanden na Woods’ eerste zege op Augusta), overleed, is een van de slechts vijf spelers die de Career Grand Slam op zijn naam schreef. Woods behoort ook tot dit selecte gezelschap.
Hogan was negen jaar jonger dan Tiger Woods toen hij dat vreselijke ongeluk kreeg. En hoewel de verwondingen van Woods minder zwaar lijken dan die van De Texaan toen, moet ook in ogenschouw worden genomen dat TW al een enorme geschiedenis van blessures, operaties en revalidaties achter de rug heeft.
Woods liep twee dagen na het Genesis Invitational op Riviera gecompliceerde en meerdere breuken in het rechter scheenbeen, -kuitbeen en -enkel op.

‘Op zich is het mogelijk minder slecht dat de breuken ‘rechts’ zijn’, zegt Robert-Jan Derksen. ‘Feit is wel dat zijn rechterenkel straks minder mobiel is. Dat heeft gevolgen voor de rest van zijn swing. Hij zal ongetwijfeld weer kunnen golfen, maar op topniveau?
‘Vergeet niet dat golf in de tijd van Hogan heel anders was. Nu hebben de topspelers een powerswing. Dat was zeventig jaar geleden niet zo. Toen speelde kracht een veel mindere rol.’
‘Het was bij de swing van Tiger na al die blessures al compensatie op compensatie’, vindt John Woof. ‘Tiger is een bijzondere golfer, maar ook iemand die al 45 is. En als hij terugkomt is hij 46 of bijna 46. Dat wordt een lastige zaak.’
De vraag is dus of zijn lichaam en geest deze nieuwe zware tegenslag in die zin aan kunnen dat Woods weer op topniveau kan acteren. De tijd zal het leren maar de vooruitzichten zijn niet goed.
Aan de andere kant: was het niet Woods die in 2008 ondanks een dubbele stressfractuur in zijn linker kuitbeen en een gescheurde knieband het U.S. Open won?

Ook op latere leeftijd was Ben Hogan nog goed voor veel belangstelling
World
  • Golfsupport.nl