'Ik geloof er sterk in dat dingen gebeuren met een reden en blijkbaar was dit de weg die ik af moest leggen om te komen waar ik nu ben', zegt Besseling. Na een heel aantal moeizame jaren waarin hij nadrukkelijk zoekende was, werd 2020 het jaar waarin het eindelijk allemaal samen begon te vallen voor de voormalig wereldkampioen van de amateurs. Al kwam dat niet 'zomaar' uit de lucht vallen, benadrukt hij.
'Dat ik dit jaar heb kunnen spelen zoals ik speelde is het gevolg van een proces dat we met zijn allen in zijn gegaan. Ik zelf, maar zeker ook de mensen om me heen, hebben een lange reis afgelegd om te komen waar we nu zijn. Het verhaal van de bakkerij wordt misschien wat vaak aangehaald, maar het speelt zeker een grote rol in waar ik nu ben. Door toen iets heel anders te gaan doen besefte ik meer dan ooit wat ik wil, waar ik goed in ben, en dat ik daar nog lang niet klaar mee was. Het gaf me een heel ander perspectief op wie ik ben en wat ik wil, maar ik zag ook dat er dingen echt anders moesten. In mijn spel, maar zeker ook mentaal. Wat ik zeg, dat is best een lange weg geweest, maar ook toen stonden ze – mijn team, mijn familie – voor me klaar en ik ben dus heel blij dat ik de hoogtepuntjes nu ook met ze kan delen.'
'Hoogtepuntjes ja', lacht Besseling als we hem vragen of dat geen hoogtepunten moeten zijn, zonder verkleinwoordje dus. 'Niet omdat het niet mooi was, maar omdat ik zeker weet dat het nog veel beter en mooier kan. De zevende plaats in het KLM Open van 2019 was het bewijs dat het de goede kant op ging, Leopard Creek was een mooie kick-start van het seizoen, op Valderrama kwam ik na weken op rij spelen nog bijna bij de zege, en natuurlijk was er uiteindelijk plaatsing voor het DP World. Allemaal mooie dingen, maar wat ik zeg, ook onderdeel van het proces.'
'In dat proces', zegt Besseling, 'blijf ik stappen zetten en me ontwikkelen. Ik ben nu 35 maar voor mijn gevoel nog lang niet op mijn top. Als ik zie welke stappen ik dit jaar heb gezet, dan geeft me dat alleen maar een goed gevoel over wat er nog meer in de tank zit. Ja, het is jammer dat de rankings bevroren werden waardoor ik in principe dezelfde kaart heb voor volgend jaar, maar dat is niet iets waar ik me druk om maak. Dingen die buiten mezelf liggen, waar ik geen invloed op heb, wil ik helemaal geen energie geven. Dat was ook zo tijdens de lockdown. Je moet je eigen plan trekken en je focussen op dat wat kan, niet op wat niet kan. Er is nog een kans dat mijn ranking op basis van de resultaten van dit jaar wat beter wordt, maar als dat niet zo is dan ga ik er in elk geval niet op achteruit en zal ik het laten zien in de toernooien waar ik dan in kom. Net zoals dat gold voor het begin van dit seizoen.'
Besseling hoopte aan het begin van het seizoen, nog voor corona dus, met zijn ranking een toernooi of vijftien, twintig te kunnen spelen. Het werden er uiteindelijk 21, met drie derde plaatsen en een 68ste plaats op de jaarranking als resultaat. Goed voor zijn debuut in het DP World waar hij, na 3,5 goede ronde, op de laatste negen net teveel slagen om nog een kers op de seizoenstaart te zetten.
'Natuurlijk was het halen van Dubai op een gegeven moment een doel, maar niet een doel op zich. Ik heb er van genoten toen ik er was - eindelijk meedoen aan de finale – maar ik wilde er ook gewoon presteren. Dat ging, op het slot na, heel goed. Ook daar trok ik de lijn van het jaar door. Ik voelde me op mijn gemak, wist wat ik moest doen, wist waar ik mee bezig was, en had ook heel sterk het idee dat ik er op mijn plaats was. Wat mij betreft is duidelijk dat ik hier volgend jaar weer sta. Ik heb er hard voor gewerkt en de laatste jaren enorme stappen gezet, wat mij betreft zijn we er nog lang niet.'
Dan, na een stilte: 'Toen ik terugkwam uit Dubai moesten we een stukje met de trein. Toen we uitstapten zag ik een filiaal van de Deen supermarkt. Drie jaar geleden stond ik rond deze tijd ín een Deen om het brood te controleren, nu kwam ik terug van hét toernooi van de Europese Tour waar ik ook nog eens goed gespeeld had. Het verschil is groot, maar ik ben blij met allebei. Dat ik toen die stap zette heeft me een heel ander perspectief gegeven en dit jaar heb ik bewezen dat ik nog lang niet klaar ben. Een paar jaar terug kon ik op de Challenge Tour niet eens meer uit de voeten, nu kijk ik alleen maar omhoog.'
- golfsupport