Besseling beste Nederlander van 2020

Halverwege de slotronde van het DP World stond de lange Noord-Hollander zomaar vijftiende in het rijk gedoteerde toernooi en had hij alle kans om het toch al zo fraaie seizoen met een daverend slot te besluiten. Bogeys stonden nog niet op zijn kaart en dankzij birdies op een, vijf en zeven was hij bezig aan een fraaie opmars.

Na de turn, op de laatste negen holes van het seizoen 2020, liep het echter niet meer voor de vorige week 35 geworden man uit Zwaag. Eerst was er een bogey op twaalf, toen een dubbel bogey op zestien en tenslotte een bogey op de par-5 achttiende waardoor hij niet alleen eindigde met een ronde boven par (+1) maar hij ook flink inleverde op het leaderboard.

Wie echter dacht dat Besseling daardoor teleurgesteld van de baan stapte, kwam bedrogen uit.

'Natuurlijk doet zo'n slot echt wel zeer. Ik speelde vandaag als een winnaar en daar ben ik heel trots op. Ik ging volle bak en heb nergens ingehouden. De eerste negen waren van een heel hoog niveau en ook op de back-nine bleef ik gas geven. Ik was met mijn hoofd op de goede plek en bleef denken wat ik wilde denken, maar helaas wilde het vandaag op de green niet lukken. Waarom dat soort dingen gebeuren weet je niet maar als ik verder kijk naar mijn spel dan was ik deze week van tee tot green een van de beste spelers van het veld. Fysiek was ik top en om dat in zo'n toernooi aan het slot van het jaar te mogen ervaren is heel lekker. Ik heb dit jaar op alle gebieden stappen gezet en wat mij betreft is het absoluut geen vraag of ik hier volgend jaar weer zal zijn.'

Dat laatste zal ongetwijfeld ook gelden voor Joost Luiten al was ook het slottoernooi er niet een naar zijn eigen maatstaf. Dankzij een slotronde met drie birdies en drie bogeys eindigde hij net als Besseling op -1 en de gedeeld 42ste plaats waardoor hij op de Order of Merit zijn generatiegenoot definitief voor moest laten gaan.

De ontknoping van het seizoen was nagelbijtend spannend.

Fitzpatrick schoot uit de startblokken en leek kinderlijk eenvoudig op weg naar de zege maar maakte het uiteindelijk tot de laatste hole spannend. Met -15 bleef hij uiteindelijk de rest van het veld precies één slag voor voor zijn tweede zege in het Tour Championship. 'De tweede negen was ik vooral bezig met het maken van parren en vast proberen te houden aan de voorsprong die ik aan het begin had opgebouwd. Het was precies genoeg en daar ben ik heel blij om', aldus de Engelsman die voor het eerst in anderhalf jaar weer een toernooi won.

Maar meer nog dan om de titel van het toernooi ging het in Dubai natuurlijk om de vraag wie de Race to Dubai op zijn naam mocht schrijven.

Patrick Reed bleef lang aanspraak maken op de winst van de jaarranking, al zat Laurie Canter voortdurend op het vinkentouw. Waar twee honden vechten om één been, gaat de derde er echter vaak mee heen. Reed maakte twee late bogeys en leverde daarmee zijn kans op de Order of Merit in, Canter maakte op zeventien een dubbele bogey en maakte de daardoor noodzakelijk geworden eagle niet, waardoor good old Lee Westwood na een slotronde in 68 slagen zomaar opschoof naar de eerste plaats op de Race to Dubai.

'Dit is om tal van redenen een bizar jaar geweest. De Europese Tour heeft heel goed werk verricht om het seizoen zo voort te kunnen zetten. Het was een geweldig slot van het jaar. Twintig jaar geleden won ik op Valderrama, in 2009 hier, en nu weer. Ik word er niet jonger op maar ik geniet er van hier te spelen en te kijken naar al die jonge gasten. Met hard werk kan je heel ver komen', liet de routinier weten nog lang niet klaar te zijn met topgolf. 'Natuurlijk hoop ik ook nog een Ryder Cup te spelen, maar misschien komt er ook een moment dat je het aan de jongeren moet laten. Mocht ik me kwalificeren dan zal ik er alles aan doen maar de rol van captain is ook iets waar ik enorm naar uit kijk.'

Leaderboard