Teruglezen 2020: 'Nooit meer met buikpijn op de baan'

Om te spreken van een 'verloren generatie' gaat te ver, maar opvallend is het wel dat een flink aantal voormalige Nederlandse toptalenten de clubs relatief jong aan de wilgen hing. Floris de Vries was in 2015 op 25-jarige leeftijd een van de eersten, Tim Sluiter volgde even oud niet veel later. Bij de vrouwen zijn opvallende 'vroege stoppers' Marieke Nivard, Kyra van Leeuwen en Chrisje de Vries. Allemaal waren ze nog geen dertig, of hooguit net, toen ze stopten met hun profcarrière. Ook Wouter de Vries, Robin Kind en Reinier Saxton hadden op basis van hun leeftijd nog wel een tijdje door kunnen spelen, maar misschien wel juist uit liefde voor de sport, hebben ze golf inmiddels een andere plek in hun leven gegeven.

Robin Kind (RK): 'Het leukste aan golf vonden we – vond ik – altijd het oefenen. Wedstrijden spelen ook, zeker, vol gaan voor de eerste plek, maar lekker pielen op de drivingrange, ballen slaan, elkaar proberen te verslaan is zó leuk. Wedstrijden spelen werd, wat mij betreft, op een gegeven moment steeds minder leuk. Als het niet meer gaat zoals je wilt, worden wedstrijden bijna een straf.'

Wouter de Vries (WdV): 'Ik wil best toegeven dat ik weleens echt letterlijk kotsend op mijn kamer heb gezeten voor de start van een ronde. Zat ik mentaal zó in de knoop, dat de stress alleen op die manier mijn lijf uit kon. Ik kan je zeggen: daar is niets leuks aan. De liefde voor de sport ben ik nooit kwijtgeraakt – en mede daarom is het ook zo leuk nu anderen te helpen genieten van het spelletje – maar de vraag waar ik in hemelsnaam mee bezig was, schoot destijds regelmatig door me heen. Eigenlijk kwam ik er al snel achter dat het leven waar ik altijd van gedroomd had, niets voor mij was.'

Het gesprek met de drie vrienden in het clubhuis van The Dutch is al een tijdje aan de gang, maar het is eigenlijk voor het eerst dat er even níet gelachen wordt. Als Reinier Saxton (32), Robin Kind (28) en Wouter de Vries (32) vertellen over de reden waarom ze recent – of in het geval van Wouter al wat langer geleden – een punt achter hun loopbaan zetten, worden ze weer even teruggeworpen naar de 'schaduwzijde' van hun bestaan als broodgolfer. Er waren hoogtepunten (het winnen van The Amateur, spelen op The Masters en The Open, een 59, spelen op de Europese en Challenge Tour, het onderweg zijn, de camaraderie), maar zeker ook dieptepunten, en misschien dat die aan het eind van de rit wel te veel gewicht in de schaal legden om de speeldroom na te blijven jagen.

RK: 'Je kan zeggen dat we relatief jong gestopt zijn, maar we waren alledrie al vanaf onze jongste tienerjaren vrijwel alleen maar met golf bezig. Leeftijd speelde uiteindelijk geen rol bij het besluit te stoppen. Het is een heel nuchtere en weloverwogen keuze geweest, niet eentje die ik zomaar heb genomen. Golf was zolang ik me kan herinneren alles voor me. En nog steeds zou ik het liefst alleen maar spelen, hoor. Maar als je op een gegeven moment al met buikpijn wakker wordt omdat je een wedstrijd moet spelen, dan kan je je afvragen of je wel goed bezig bent en of dat nog wel is wat je wilt.'

Reinier Saxton (RS): 'Zelfs als ik vorig jaar wel mijn kaart voor de Europese Tour had gehaald, was ik waarschijnlijk nog gestopt, of had ik in elk geval een ander schema gespeeld. Je komt gewoon op een punt dat het genoeg is. Je stopt er zoveel in, moet er zoveel voor laten. Hoe lang blijft dat leuk? Hoe lang is het de investering waard? Ik heb twee, straks drie kinderen thuis. Hoe mooi ik topsport ook vind, het krijgen van kinderen heb ik niet uit willen stellen voor dat leven, maar moest ik dan de vader worden die er vroeger nooit was? Er komt gewoon een moment dat je jezelf de vraag moet stellen: “Is dit écht wat ik wil?” Als je die niet meer volmondig met "ja" kan beantwoorden, moet je stoppen. Je kan topsport niet halfhalf beoefenen. Dan word je keihard voorbij gestreefd.'

Tunnel

Kind, Saxton en De Vries bereikten alledrie een ander plafond, maar in aanleg ontliepen ze elkaar niet veel, concluderen ze.

WdV: 'Er komt zoveel meer bij kijken dan talent alleen. Ik weet nog goed dat ik toen ik jonger was eens met Robert-Jan Derksen in Amerika was en we daar spraken over wat er allemaal nodig is om het te redden als pro. Hij pakte een A4-tje, schreef daar vijftien, twintig dingen op en zei: “Dit moet je allemaal kunnen om het te redden als pro, en déze vier dingen kan ik niet zo heel goed”, terwijl hij onder meer naar golf wees. Hij wist als geen ander dat er veel meer bij komt kijken dan alleen goed kunnen golfen en bewees dat in zijn loopbaan ook door juist die dingen waar hij goed in was ook héél goed op orde te hebben.'

RS: 'Kijk naar Joost. Waarom komt hij wél tot zes zeges? Ik weet het wel. Focus. Drive. De absolute wil om het te gaan maken. Die heb je nodig. Toen ik zelf in 2007, 2008, een tijdje stopte met golf, was het vooral om een antwoord te vinden op die vraag. “Wil ik dit wel echt?” Die moet je absoluut niet onderschatten, dat zie ik ook nu in mijn werk bij Oranje en Jong Oranje. Je gaat al jong een soort tunnel in waarbij je je helemaal richt op golf, maar ben je je wel bewust wat het eigenlijk allemaal betekent? Eerlijk? Toen ik die leeftijd had, had ik dat zeker niet altijd.'

RK: 'Gek is dat niet trouwens. Hoe kan je dat ook weten als je jong bent? Coaches en begeleiders kunnen dingen aangeven, kunnen sturen, maar uiteindelijk moet je het zelf oppakken en uitvinden wat voor jou werkt.' Lachend: 'Je dénkt als junior wel dat je alles weet, maar door de jaren heen leer je dat dat niet zo is. Kwestie van vallen en opstaan.'

Er wordt nog harder gelachen, ook door de anderen. Er worden nog wat voorbeelden van 'op je bek gaan' aangehaald en de herinneringen en ideeën vliegen weer alle kanten op. Zo gaat dat eigenlijk altijd bij de drie, geven ze toe. Er is altijd lol, er zijn altijd ideeën en plannen, en zo ontstaan soms verrassende en mooie dingen.

RK: 'Hoe denk je dat we op die alternatieve elfstedentocht (in januari schaatsten de drie tweehonderd kilometer voor het goede doel Stichting Hartekind, red.) zijn uitgekomen? Ik weet nog goed dat Wouter zich meldde met de vraag of we "iets" voor het goede doel wilden doen. Ja, natuurlijk, zei ik, maar wat dan? Nee, dat kon hij nog niet zeggen...' (schaterend) Tot je ineens hoort dat je tweehonderd kilometer moet gaan schaatsen. Ik hád nog niet eens schaatsen!'

RWR Golf & Business Network

Om te zeggen dat de gezamenlijke onderneming net zo uit de lucht kwam vallen gaat wat ver, maar een volledig uitgewerkt bedrijfsplan lag er ook niet ten grondslag aan RWR Golf & Business Network – het bedrijf waarmee ze exclusieve golfdagen en bedrijfsdagen op de mooiste banen van Nederland organiseren –, dat de drie vrienden op een zomerdag in 2018 bedachten. Wel het idee dat ze met het samenvoegen van hun netwerk, kennis en vriendschap mooie dingen konden doen.

RK: 'We hadden het er wel vaker over gehad, maar als je niet oplet blijft het bij praten alleen. Wouter gaf al een aantal jaar les, Reinier en ik speelden nog, je schuift dit soort plannen zo op de lange baan. Ook nu had dat gekund: ik heb een mooie plek op Leeuwenbergh, Reinier werkt als player developer bij de NGF en Wouter zit goed op de Wouwse Plantage. Ik vind het mooi om te merken dat ik met kleine aanwijzingen en tips mensen meer plezier in golf kan geven, Wouter heeft dat ook, en Reinier doet mooie dingen met de beste amateurs. Maar als je dromen hebt, moet je proberen die waar te maken, toch? We zijn nog niet zo heel lang bezig, maar het gaat verbazingwekkend snel. We hebben er alledrie nog een baan naast, dus het is een kwestie van goed plannen, maar tot nu toe gaat dat uitstekend. Wat mij betreft hebben we geen haast en zien we wel hoe het loopt. Aan de andere kant hebben we als sporters een leven met doelen achter ons. Dat krijg je niet zomaar uit je systeem dus die zullen er binnenkort vast weer komen.'

WdV: 'We zijn al heel lang goede vrienden – ze zeggen weleens dat sommige mensen aan een half woord genoeg hebben om elkaar te begrijpen, bij ons is het soms maar één letter – en hoe mooi is het niet als je samen met die vrienden geld kan verdienen met dat wat je het liefste doet? Tot een paar jaar geleden was dat zélf golfen, maar nu halen we minstens zoveel, misschien zelfs wel meer plezier uit het anderen een mooie golfdag bezorgen. Waar het uiteindelijk gaat eindigen? Geen idee. The sky is the limit!'

RS: 'Hoewel groei een doel is van elke ondernemer, is dat zeker niet waar we nu direct op uit zijn. Wat Robin zegt, omdat we allemaal ook nog een andere baan hebben, maar zeker ook omdat we het belangrijk vinden om elk lid volledige aandacht te kunnen geven tijdens onze bijeenkomsten. Als je (te) hard groeit, verlies je dat misschien uit het oog. En ja, ik snap de vergelijking met Made in Scotland, maar wij richten ons op een andere doelgroep. Al hebben we zeker raakvlakken en doen we ook dingen voor ze. Toch voelt dit als de goede keuze voor ons. Made in Scotland en The Dutch was de droom van mijn vader en zíjn vrienden, dit is onze droom.'

(Dit interview stond eerder in Golfers Magazine 2 / 2020)