/https://cdn.pijper.io/2020/11/oFpqD5lx9nHgQb1606495796.jpeg)
Het spel van tee tot green van Luiten was uitstekend. Goed van de tee, sterk met de ijzers, behoudend wanneer het moest, aanvallend wanneer het kon. Een lage score behoorde zeer zeker tot de mogelijkheden. Dat er aan het eind van de dag niet minder dan een level par op zijn kaart stond, was dan ook ronduit teleurstellend. En dat niet alleen, de nummer 75 van de Order of Merit deed zichzelf er ook ernstig mee tekort.
Op de dubbele bogey op de par-3 zeventiende na (bal in het water) deed Luiten weinig verkeerd op het fraaie Leopard Creek, alleen op de green deed hij zichzelf schromelijk tekort. Of hij nu voorzichtig of juist aanvallend putte, niets viel, de birdiekansen niet en soms ook de par putts niet voor de zichtbaar steeds humeuriger Nederlander.
Na zijn -3 van donderdag stapte hij vrijdag met level par van de baan en dat koste hem dertien plaatsen op het leaderboard, waar hij bij het ingaan van het weekend de 21ste plaats inneemt, drie slagen achter de top-10 maar wel al tien slagen van koploper Adrian Meronk waardoor een flinke achtervolging wacht.
Dat is ook de opdracht voor Johannes Veerman die met twee keer een 71 en -2 het weekend ingaat, Wil Besseling, die zichzelf dankzij vier birdies op de back nine naar -1 en het weekend speelde, en Darius van Driel die met level par nog precies de schifting overleefde.
Dat gold helaas niet voor Lars van Meijel. De nummer 7 van het Joburg Open stond na de eerste dag ruim aan de goede kant van de cutline (-1), maar liet het op de back nine van de tweede ronde al los zand door zijn vingers glippen. De +1 van de front nine was nog tot daar aan toe, de +4 van de back nine was ruim teveel van het goede. Na een 78 en met een totaal van +5 heeft de Brabander dit weekend meer tijd dan hem lief is om nog eens op safari te gaan.
- Golfsupport