De tien van Tiger

In de buurt van de hoogste score op een Major kwam Woods bij lange na niet. Offcieel staat een '19' als hoogste op een hole gemaakte score in de boeken maar bij de in 1938 bij het U.S. Open gemaakte score wist uiteindelijk niemand meer precies hoeveel slagen Ray Ainsly precies gebruikte 'het kunnen er ook 21 of 23 geweest zijn', zeiden aanwezigen nadien.

Het aantal slagen van de uitredende Masterskampioen Tiger Woods was voor iedereen duidelijk. Pijnlijk duidelijk. Tien. Een score die hij in een kleine kwart eeuw professioneel golf niet eerder op de borden bracht.

Op de lastige par-3 twaalfde, waar al zovelen 'nat' gingen, sloeg Woods zijn eerste bal naar de overkant en spinde hij de green af, iets wat hij met zijn volgende bal, en vanuit de droppingzone, nogmaals deed. Met zijn vijfde slag (en dus zijn derde bal) eindigde hij in de bunker achter de green om de bal vanaf daar – en vanuit een onmogelijke ligging – over de green te slaan... opnieuw in het water, waarna hij voor zeven moest droppen in de bunker, acht eindelijk op de green sloeg, om na twee putts met een tien van de green te stappen.

Natuurlijk dook iedereen daarna de boeken in. Was dit eerder gebeurd?

Woods zelf scoorde eerder een acht, op dezelfde hole zelfs, maar verder kwam hij in 23.789 holes nooit tot dubbele cijfers.

Na afloop was Woods zelfs nog bereid in te gaan op de voor hem verschrikkelijk verlopen hole.

'Ik twijfelde tussen clubs en schatte de wind verkeerd in. Vanaf daar ging het mis en had ik nog heel veel slagen nodig en bracht ik meer bezoekjes aan Rae's Creek dan me lief was'.

Waar de meeste spelers na een dergelijke score het liefst diep onder de grond zouden verdwijnen, liet Woods zien waarom hij een van de beste spelers aller tijden is, zeker ook mentaal door vijf van de laatste zes holes birdie te maken om daarmee alsnog onder par te eindigen voor de wedstrijd waarmee hij zijn blazoen flink oppoetste.

Maar die tien...die blijft staan.