De omstandigheden waren ook op de tweede dag uitstekend - nagenoeg geen wind en een prettige temperatuur - en omdat de heren van Augusta National de greens ook (nog?) niet zo hard hadden gemaakt als alom verwacht, werden er mooie scores binnengebracht in de tweede ronde van de novembereditie van The Masters.
Zo brachten Patrick Cantlay, Danny Willett, Tommy Fleetwood en Rory McIlroy een uitstekende 66 binnen, waarmee vooral de laatste zichzelf een uitstekende dienst bewees. De Noord-Ier die nog altijd op zoek is naar de Career Slam speelde zichzelf vrijdagochtend met een 75 bijna uit het toernooi, maar bleek in de middag een ander mens met een foutloze -6 als resultaat.
De kans dat dat genoeg is voor het door hem zo felbegeerde groene jasje is echter klein, daarvoor staan er vooralsnog teveel spelers op (veel) lagere scores. En ook nog eens niet de minsten. Zo behoren, naast Abraham Ancer en Cameron Smith, Justin Thomas en Dustin Johnson tot de gedeelde nummers 1. Vooral 's werelds nummer 1 zal daaraan toch een vieze smaak over hebben gehouden. De lange Amerikaan begon met drie vroege birdies, leverde daarna op veertien en vijftien een slag in, en wist pas op de allerlaatste hole van de ronde nog een slag te winnen voor een voorlopig totaal van -9.
Of hij, net als de andere drie, daarmee aan het eind van de tweede ronde nog koploper is, valt te bezien. Toen even na half zes plaatselijke tijd de toeter ging ten teken dat er wegens invallende duisternis niet verder gespeeld kon worden, stonden er nog grote namen in de baan, waarvan er enkelen nog ruim voldoende holes hadden om de koppositie op te eisen in het restand van hun ronde. Dat geldt misschien niet voor Tiger Woods (Level par na tien holes en op -4), maar de koploper van de eerste dag, Paul Casey (+1 na 11 en op -6), en oud-winnaar Patrick Reed (-2 na 11 en eveneens op -6) hebben nog genoeg holes om de achterstand in te lopen, iets dat zeker geldt voor mannen als Jon Rahm (-5 na 12 en op -8) en Hideki Matsuyama (-4 na 15 en ook op -8).
Voor wie dat zéker niet geldt, is voor Bryson DeChambeau. De man van wie zo veel mensen extreem hoge verwachtingen hadden voor deze week (niet in de laatste plaats hijzelf) stelde de criticasters van zijn spelaanpak opnieuw gerust door rommelend door de baan te gaan, daarmee bewijzend dat je er met alleen ver slaan niet komt. Vooral zijn triple bogey op de par-4 derde - de hole die hij vooraf benoemde als hole die hij elke keer aan ging vallen - zal met enig leedvermaak zijn aanschouwd. Een lost ball na een wilde drive, gevolgd door bijna exact zo'n wilde drive én een over de green geslagen wedge, deden de score op de par-4 pas na zeven slagen stoppen. Na twaalf holes staat de Mad Professor op +3 voor de dag en met een toernooitotaal van +1 net aan de verkeerde kant van de cutline waardoor hij nog even alle zeilen bij moet zetten om er ook in de tweede helft van het toernooi bij te zijn.
Van dat laatste is Bernard Langer zeker. De Duitser ging door een bogey op achttien weliswaar rond in één bóven par, zijn totaal van -3 is ruim goed genoeg om door te mogen naar het weekend, waarmee de tweevoudig winnaar van het groene jasje geschiedenis schreef. Met zijn 63 jaar is hij de oudste speler ooit die zich op mag maken voor de derde en vierde ronde van The Masters.
- Pro Shots / SIPA USA