Top 10 voor Luiten, McGowan wint

Joost Luiten tekende in het Italiaans Open voor zijn derde top 10-notering van het jaar, terwijl Ross McGowan voor het eerst in elf jaar weer won op de Europese Tour.

Top 10 voor Luiten, McGowan wint

'Aanvallende spelen' was de tactiek waarmee Joost Luiten de slotdag van het Italiaans Open begon en daaraan zitten altijd risico's. Met birdies op hole drie en vier kwam de Nederlander al snel de top 10 binnen – hij begon de dag op de dertiende plaats – maar daar duikelde hij direct weer uit door een triple bogey op de par-3 vijfde. Luiten veerde direct weer terug met een eagle op de par-5 zesde, om twee holes later weer een slag terug te geven. Een achtbaanrit dus.

Vanaf hole negen kleurde zijn kaart echter fraai rood met vijf birdies in acht holes. Helaas moest hij op de par-5 achttiende nog een laatste bogey toestaan na een mislukte chip, maar zijn 68 (-4) was net voldoende om de top 10 binnen te komen (-16). Het is zijn derde van het seizoen, maar aan het begin van de dag zal hij op meer gehoopt hebben.

Wil Besseling leverde een paar plaatsen in, maar deed toch goede zaken. Met een afsluitende 70 (-2) werd hij 16de (-14), waarmee hij zijn plek bij de beste zestig op de jaarranglijst – die recht geven op een starbewijs voor de seizoensfinale – verstevigde. Hij stijgt naar de 57ste plaats.

Darius van Driel, vrijdag nog goed voor een 64, wist in zijn laatste omloop op de Chervò Golf Club niet onder par te duiken. Door een 73 (+1) moest hij ruim twintig plaatsen inleveren, zodat een 30ste plaats (-12) het eindstation bleek.

Johannes Veerman steeg met een 67 (-5) nog naar de 46ste plaats (-10), terwijl Lars van Meijel het met een 69 (-3) tot een 53ste plaats (-8) schopte.

Bovenaan het leaderboard leek Nicolas Colsaerts lange tijd goede papieren te hebben voor de overwinning, maar onze zuiderbuur strandde met een 68 (-4) en een totaal van -19 op de gedeeld tweede plaats.

Uiteindelijk was het Ross McGowan (-20) die met de bokaal in de handen stond, elf jaar nadat hij in het Madrid Masters van 2009 de sterkste was. Vorig seizoen liet de lang geblesseerde Engelsman met een overwinning op de Challenge Tour al zien dat hij het spelletje nog niet verleerd is, en nu lukte het hem dus op het hoogste niveau.

Een zenuwachtige 71 (-1) met drie bogeys, een double bogey, een eagle en vier birdies – waarvan twee op zijn laatste drie holes – bleek net voldoende om de achtervolgers op afstand te houden.

'Ik sloeg de bal vandaag verschrikkelijk', aldus een opgeluchte McGowan na zijn ronde. 'Op zestien sloeg ik een dramatische drive en de tweede slag was niet veel beter, maar ik holede uit de bunker wel uit voor birdie. Dat was het punt dat ik er echt in ging geloven. Althans, ik kan het eigenlijk nog niet geloven.'

Leaderboard

Tour
  • Golfsupport