Reizen: In de voetsporen van de Romeinen

Wat hebben Karl Marx, de Romeinen en golf met elkaar gemeen? Alle drie hebben een link met de stad Trier. De Romeinen stichtten de stad, Karl Marx werd er geboren en groeide er op, en voor golfers is Trier een geweldige uitvalbasis voor twee mooie golfbanen.

Dan is er ook nog Karel de Grote die de potentie inzag van de hellingen langs de oevers van de Moezel. Hij liet niet alleen wijnranken van de beste druivenfamilies planten, maar onderwierp de wijnboeren ook aan strenge regelgeving om de kwaliteit te waarborgen.

Trier is na Worms de oudste stad van Duitsland en was in de derde eeuw zelfs de hoofdstad van het West-Romeinse rijk. Uit die tijd is nog een aantal bouwwerken bewaard gebleven. De Porta Nigra, de oude uit blokken zandsteen opgetrokken stadspoort, staat er nog steeds en ook tal van mooie oude kerken zoals de Basiliek van Constantijn, de Dom met ernaast de onze Lieve Vrouwenkerk dragen bij aan de historische sfeer van de stad. Het plein voor de Dom is prachtig zonder veel opsmuk. De grote markt, met tal van kleurige huizen is van later datum.

In de Tweede wereldoorlog is Trier meerdere malen gebombardeerd door RAF-vliegtuigen en Amerikaanse bommenwerpers. Meer dan zestienhonderd huizen werden verwoest. Het verhaal gaat dat de Amerikaanse generaal Patton geloofde dat hij ooit een Romeinse legionair was geweest. Dat zou de reden zijn dat Patton er zo gespitst op was om de oude Romeinse stad Trier te overwinnen.

Wellicht dat Patton ook een golfer was, als vijfkamper had hij in 1912 meegedaan aan de Olympische Spelen, maar afgezien van de tijd, ontbrak het toen ook nog aan een baan.

De golfclub van Trier werd pas in 1981 geopend. Hij ligt een half uurtje rijden langs de Moezel.Vanaf de baan zullen we de rivier niet zien, hij loopt onder de baan gescheiden door bos. Waar we wel uitzicht op hebben vanaf verschillende holes zijn uitgestrekte wijngaarden waar de druiven zich tegoed doen aan veel zon. GC Trier is een gastvrije ledenclub waar gasten hartelijk worden ontvangen. Pal voor het terras van het aardige clubhuis ligt de putting green waar een grootmoeder met haar kleindochter aan het oefenen is. Het enthousiasme spat er bij het meisje van ongeveer tien jaar vanaf. Later zien we dat haar plezier niet voorkwam uit een ronde golf met oma, maar uit het besturen van de buggy!

Vlak voordat we af willen slaan krijgen we gezelschap van Louise en Helmuth, een ouder echtpaar dat op de website had gezien dat er net nog een plekje vrij was. Het is altijd handig om een lokale gids bij je te hebben op een baan die je niet kent. Er zijn maar weinig banen waar je meteen op de moeilijkste hole begint, maar Trier is er zo een: een stevige dogleg par-4 met links bomen en rechts bunkers. Vanaf links komt er een grote grasbunker de fairway in. De green ligt wat hoger en wordt door een paar bunkers verdedigd. Niet extreem lang met 357 meter voor de heren, maar wel pittig. Op de eerste negen zijn alle fairways schuin, had Louise ons al gewaarschuwd, en dat maakt het er niet makkelijker op. Vanaf de tee van de par-3 vierde hole hebben we een prachtig uitzicht op de wijnranken in de verte. Het is een mooie hole met een lagergelegen green. Tussen tee en green ligt een groot veld met wuivend gras.

Natuur staat hoog in het vaandel op deze baan. Rode paaltjes met groene bovenkanten geven biotopen aan waar het verboden is om ook maar een stap in te zetten om je bal op te pakken.

De holes spelen afwisselend en de greens zijn mooi en snel. Opvallend is dat de afstanden van green naar de tee van de volgende hole heel beperkt zijn. Dat speelt prettig. Op negen ligt op driving distance een grote vijver, aan de rechterkant staat een aantal volwassen bomen; de fairway loopt na de vijver iets op rechts door. Geen enkele kans op succes om hier de held te gaan uithangen. We slaan af met een zeven maar zien onze bal door een miss-hit alsnog in de rietkraag aan de andere kant van de vijver verdwijnen. Na de waarschuwing van Louise dat er al heel wat leden bij het zoeken naar hun bal in de plomp zijn gevallen, besluiten we maar een bal te droppen.

De baan van GC Trier is een twee fasen aangelegd. Op de plek waar voorheen een Franse vliegtuigbasis lag werd in 1977 begonnen met een drivingrange De eerste negen werden, mede dankzij veel zelfwerkzaamheid van de leden, geopend in 1981. De tweede negen die enkele decennia later erbij kwamen liggen lager en zijn minder heuvelachtig. De fairways zijn vlakker wat het spel ten goede komt. Op deze tweede negen komt meer water in het spel. Ook hier is de variatie in holes groot: doglegs, lange rechte holes, smalle met bunkers of juist heel brede landingsbanen, alles zit in het pakket. De achttiende hole is uitdagend met een slag over water naar een hoge green. Al ligt die niet recht voor het terras, oplettende gasten kunnen het toch zien als je aan het prutsen slaat. Maar dat doen we natuurlijk niet. We ronden keurig af met een bogey en kijken met veel tevredenheid terug. De baan is een plezier om te spelen, goed onderhouden en met duidelijke hole-informatie bij de tee. De bunkers, met heel wit zand, zijn voorzien van mooie natuurlijke randen die goed in de omgeving passen. Het uitzicht op de wijnranken op de verschillende holes hield in belofte in die we op het terras bij de lunch inlossen.

Dal der tranen

Ook het dertig kilometer noordelijk van Trier gelegen Bitburg heeft Romeinse roots, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we die links hebben laten liggen en linea recta naar de golfbaan zijn gereden die te noordwesten van de stad ligt. We zijn wat vroeg want Golfresort Bitburgerland opent om 9.00 uur. Op de driving range staat al een grote groep jeugd die wordt onderwezen in de eerste beginselen van de sport. Later zien we ze terug op de putting green en op de midgetgolfbaan naast het clubhuis.

Konden we op de golfclub van Trier al genieten van mooie uitzichten, op Bitburgerland kijk je kilometers ver over de glooiende heuvels. Het zijn prachtige vergezichten.

De holes golven mee met het landschap. Dat betekent op de eerste hole dat je de bal goed links moet opzetten omdat de fairway stevig naar rechts afloopt. Op de par-3 tweede hole sla je de bal naar een green die een heel stuk lager ligt. De derde hole heeft minder last van hoogteverschillen. Het is de moeilijkste hole van de baan, maar ook heel mooi. Op de dogleg par-4 ligt de green om de hoek: water erachter en een bunker ervoor dwingt je heel precies je club te kiezen. De volgende hole is een machtige par-5 die stevig omhooggaat.

Bunkers en waterpartijen maken het je lastig. Zoals op de achtste hole, een par-5 van vijfhonderd meter, waar je je drive heel precies tussen twee fairwaybunkers moet laten landen. Ook het schot naar de green die laag ligt, vergt precisie omdat links voor drie bunkers op rij liggen. ‘Dal der tranen’ is de naam van deze hole. Zo krijgen die bunkers een heel andere betekenis

De namen van de holes, ooit bedacht door de eerste eigenaar, zijn grappig en geven blijk van de frustratie die hij blijkbaar had bij het golfen. ‘Die verdomde rotsen’, ‘erbij is niet erin’, ‘schietgebedje’, ‘Waterloo’, ‘het groene monster’…alles duidt erop dat hij die dag niet bepaald een baanrecord neerzette! Maar het liep goed af, want achttien kreeg als naam: ‘Het paradijs heeft achttien holes’.

De holes zijn afwisselend in ontwerp, sommige zijn smal en technisch, op andere heb je veel meer ruimte, maar is de lengte de moeilijkheidsfactor. Water is niet altijd in spel, maar kan voor moeilijkheden zorgen. Op het terras komen we bij van onze ervaringen en genieten we van het grootse uitzicht en een lekker lunch.

De Romeinse dichter Juvenalis schreef ooit dat brood en spelen worden gebruikt om het volk tevreden te houden. Genietend van een lekkere lunch zijn wij de laatsten om daar bezwaar tegen te hebben.

Dit reisverhaal van Pim van Rooijen en Koen Suyk stond eerder in Golfers Magazine 7 en werd mogelijk gemaakt door Pin High Golftravel.

Ook op golfbezoek bij de oosterburen?

Shortbreak Nells Park Hotel Trier

Nells Park Trier ligt romantisch aan het eigen Engelse landschapspark met zwanenmeer en rozentuin en is een goede uitvalsbasis om een aantal topbanen in het Eifel/Moezelgebied te spelen. Het hotel heeft een fijne gastronomie.

3 nachten 2-persoonskamer op basis van logies/ontbijt

3 uitstekende diners

2 greenfees (1 x Trier GC & 1 x Bitburger Land)

Vanaf € 339,00 per persoon

Voor meer informatie en boekingen:

Pin High Golftravel, tel. (023) – 556 96 92 of kijk op www.pinhigh.nl