DeChambeau wint U.S. Open op kracht en karakter

Om het een anti-climax te noemen, gaat wat ver, maar waar de laatste negen van een Major vaak garant staat voor vuurwerk, ging het U.S. Open juist in dat deel van de wedstrijd als een nachtkaars uit. Dat lag deels aan de overmacht van DeChambeau, deels aan zijn traditionele langzame spel ook, en deels aan het instorten van Matthew Wolff.

Bij de start van de dag gaven de statistici DeChambeau 27,4% kans om te winnen, na dertien holes was die kans opgelopen tot 95,4%, om uiteindelijk omgezet te worden in honderd procent en zijn eerste Majortitel.

Wolff begon de dag als riante koploper, maar had 'het' niet op de slotdag. Niet dat hij slecht speelde aan het begin van de ronde, een enkele afzwaaier daargelaten, maar de jonge Amerikaan slaagde er niet in zijn up-and-downs te maken en leverde gaandeweg steeds meer slagen in, terwijl DeChambeau ijzerenheinig door bleef gaan met het spelen van het spel dat hem dit jaar naar een compleet nieuw level bracht. Zeker vanaf het moment dat The Hulk ruim op voorsprong stond en het aantal nog te spelen holes kleiner en kleiner werd, bleek de swing (en de mentale instelling) van Wolff wankel en was hij niet bij machte een antwoord te vinden op het spel van zijn flightgenoot.

Ook in het U.S. Open, de wedstrijd die door zijn immer moeilijk geprepareerde banen en diepe rough, geen toernooi voor bombers was, waar een premium stond op het raken van fairways, zette DeChambeau met zijn powergame de wedstrijd naar zijn hand. Hard en ver slaan en dan maar zien wat hem dat oplevert, zo is zijn spel het kortst te omschrijven. Maar als je dan ook nog eens redelijk recht van de tee bent (al werd er nooit een U.S. Open gewonnen met zó weinig geraakte fairways), je wedges uit de rough scherp zijn, je putten ruim op orde is en je zó in the zone zit, dan staat niets een Majorzege in de weg.

En zo geschiedde.

Met een slotronde in 67 slagen, en een totaal van zes onder par - waarmee hij de enige spelers onder par was - draaide hij de achterstand waarmee hij aan de slotronde begon na de turn om in een comfortabele voorsprong. Hij bleef Matthew Wolff uiteindelijk maar liefst zes slagen voor voor zijn tweede zege van het seizoen, zijn achtste zege in totaal maar vooral zijn eerste Major.

Bryson 'The Mad Scientist' DeChambeau was altijd al een groot talent, maar voegde daar een geheel nieuwe dimensie aan toe door alles wetenschappelijk te benaderen, door met clubs van dezelfde lengte te gaan spelen en door kilo's massa te winnen. Of elke verandering ook een verbetering voor de sport is, kan je gerust betwisten, maar dat DeChambeau niet 'zomaar' een winnaar is, is eveneens zonneklaar.

Het zal maandag ongetwijfeld extra druk worden in de sportscholen en bij de shop van zijn materiaalsponsor Cobra.

Einduitslag