Daan Slooter: ‘Wat niet kan, dat kan niet’

‘Natuurlijk hielden we er al langer rekening mee dat het niet door kon gaan. Sterker nog, in maart en april waren we ervan overtuigd dat het zou worden afgelast. Tot 1 september waren alle evenementen verboden en je mocht zelfs geen vergunning aanvragen voor de periode daarna. Nou, dan kun je niet veel’, kijkt toernooidirecteur Daan Slooter op de afgelopen maanden terug.

‘Niet dat we toen stil zijn blijven zitten’, vult hij aan. ‘De situatie veranderde op veel gebieden steeds zó snel dat je overal rekening mee moest houden. Dat hebben we dus ook gedaan. Vooruitlopend op een mogelijke versoepeling hebben we allerlei scenario’s uitgewerkt. Met name door TIG is er ontzettend hard gewerkt aan heel creatieve plannen waarmee we, als er toch iets zou mogen, direct aan de slag konden.

Toen de regering bekendmaakte dat de maatregelen versoepeld werden, konden wij dan ook meteen doorpakken. Welke scenario’s de revue passeerden? Welke niet, kun je beter zeggen. Wat als er geen publiek mag komen? Wat als je met tijdslots gaat werken? Kun je toeschouwers aan bepaalde flights koppelen? Hoeveel mensen kun je binnen de veiligheidseisen veilig laten verblijven? Wat is het minimum, wat het maximum? Echt, het aantal opties was ongekend groot. Aan het plan dat we uiteindelijk hebben aangeboden zaten zeker haken en ogen, zoals aan elke variant. Maar we hadden absoluut goede hoop dat we in september alsnog het 101ste KLM Open konden organiseren als we eventuele aanpassingen hadden moeten doorvoeren.’

Goed gevoel

Na de fraaie honderdste editie op The International had ook de 101ste editie een bijzondere moeten worden. Ook met corona. ‘Heel 2020 had een mooi golfjaar moeten worden voor Nederland. Voor het eerst sinds jaren zouden de Challenge Tour en het Ladies Open weer worden gespeeld. Samen met het KLM Open hadden die unieke kansen geboden voor Nederlandse golftalenten. De talenten van nu én de talenten van de toekomst. Het is ontzettend jammer dat dat allemaal een jaar stilstaat. Maar het is wat het is. Wat niet kan, dat kan niet.

‘Het KLM Open stond tegenover het U.S. Open en natuurlijk was dat een uitdaging geweest. Maar we hebben wel vaker voor dat soort situaties gestaan en konden na afloop alsnog terugkijken op een geweldig toernooi. Vorig jaar haalden we García en die won, maar het gebeurt veel vaker dat zich gaande de week een scenario ontrolt dat je van tevoren niet had kunnen bedenken.'

'Zelfs als Joost (Luiten, red.) niet voor het KLM Open maar voor het U.S. Open zou hebben gekozen, hadden we een mooi toernooi gehad. Natuurlijk, hij is onze ambassadeur. Maar onze partners zijn ook zíjn partners en allemaal willen we maar één ding, en dat is dat hij het beste van zichzelf kan laten zien. Ook als dat een jaar ten koste zou gaan van zijn deelname in Nederland. Overigens hebben we tegenwoordig wel meer Nederlandse spelers op de Tour die ook gewoon derde en vierde kunnen worden (Besseling en Van Driel in het Austrian Open, red.). Wie er ook hadden gespeeld, waar we ook tegenover hadden gestaan, we hadden er een goed gevoel bij.’

Publieksevenement

Het goede gevoel over het doorgaan van het toernooi bleef lang intact en werd steeds groter. Fiftyfifty werd ‘ruim 50% kans dat het doorgaat’ tot ‘80% kans’, om uiteindelijk, op vrijdag 3 juli, bijna zeker te zijn. ‘Op die vrijdag waren eigenlijk alle betrokkenen ervan overtuigd dat het zou gaan lukken. Meer dan 90% kans, dat was het algemene gevoel, misschien zelfs wel 95%. Tegelijkertijd wisten we dat dat ene ontbrekende procentje einde oefening kon betekenen. Zo reëel was iedereen wel. Voor iedereen was dit een nieuwe situatie en iedereen wilde er het beste van maken. Maar er waren, al het positivisme ten spijt, genoeg redenen te bedenken waarom het alsnog niet door kon gaan.’

En zo geschiedde. ‘Toen we op de zaterdag na die optimistische vrijdag de terugkoppeling kregen, nadat alle partijen naar het plan hadden gekeken en er een oordeel over hadden geveld, was meteen duidelijk dat het toernooi alsnog zou worden afgelast. Het ging in luttele minuten van kansrijk naar kansloos. Of het door de bezoekerslimieten kwam? Ik heb de getallen in de media ook gehoord (variërend van vijfduizend tot 250, red.). Maar laat ik er dit over zeggen: er mocht publiek aanwezig zijn, maar de richtlijnen en verplichte faciliteiten waren te stringent. Natuurlijk hebben we ook gesproken over een KLM Open zonder publiek, maar eerlijk gezegd is dat nooit een optie geweest. Ons Open is een van de best bezochte toernooien van het jaar, een echt publieksevenement dat van grote waarde is voor de relatiemarketing van de partners.'

'Daarnaast waren er allerlei andere zaken die niet uitvoerbaar waren, althans niet op deze termijn. Ondanks al het harde werken en alle goede intenties bij alle betrokken partijen, inclusief de gemeente, was het gelet op het aantal aanpassingen dat we moesten doorvoeren uiteindelijk gewoon niet haalbaar. Heel teleurstellend, ja. Tijdens mijn periode als toernooidirecteur is het voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog dat een Open niet doorgaat. Maar in het licht van de problemen waar we nu wereldwijd mee zitten, is het niet doorgaan van een golftoernooi natuurlijk een relatief “drama”. En laten we het positief benaderen: als we volgend jaar alsnog naar Bernardus gaan, wordt dat hoe dan ook het best voorbereide KLM Open ooit. Wat er ook gebeurt: wij hebben er een scenario voor.’

Dit interview werd eerder geplaatst in Golfers Magazine 7.