De drama’s op Winged Foot

De opdracht van de oprichters van Winged Foot in de jaren twintig voor architect A.W. Tillinghast was duidelijk: ‘Build us a man-sized course’.
Pas op wat je vraagt, zou je je nu zeggen.

De West Course van Winged Foot – al mag je de East Course zeker niet onderschatten – speelt deze week van een par van 70 en een basislengte van 6.873 meter. Een basislengte? Ja, want de USGA heeft er handje van om met de afstanden van de holes te spelen.
Wie handicap 18 heeft, zou 30 slagen meekrijgen. En je weet het: je handicap speel je in feite alleen op een dag dat je goed golf laat zien.
De fairways zijn smal, de rough zwaar (tot 12,5 centimeter) en de zeer geonduleerde greens (tachtig procent poa annua en twintig procent zwenkgras) zullen een snelheid hebben van 13 op de stimpmeter. Geen wonder dat velen deze greens net zo moeilijk vinden als die van Augusta National. Er is een klein voordeeltje: water komt alleen op vijftien en zestien in het spel in de vorm van een beekje.

‘Indrukwekkend’, zegt Oranje-coach Maarten Lafeber, de enige Nederlander die – in 2006 – op Winged Foot een U.S. Open heeft gespeeld. ‘Het is absoluut de allermoeilijkste baan die ik ooit heb gespeeld. Het is niet voor niets dat Geoff Ogilvy in 2006 met vijf boven par won.’
'Als je fairways gaat missen, zoals ik op dag twee, dan kan je het vergeten. Maar is het wel een eerlijke baan en ik denk dat de beste driver gaat winnen. Althans hij maakt een goede kans. Mannen als Dustin Johnson en Rahm hebben lengte in huis en dat betekent dat zij vanaf de tee niet alleen driver hoeven te slaan.’
De baan werd een paar jaar geleden door Gil Hanse een beetje aan de moderne tijd aangepast. Alle (76) bunkers werden opnieuw opgebouwd en er kwamen nieuwe backtees op 8, 9, 10, 15, 16, 17 en 18. Tijdens de tropische storm Isaias, vorige maand, gingen ongeveer 25 bomen onderuit.
Het baanpersoneel - 55 vaste krachten en 88 vrijwilligers - moet het werk vooral in het donker doen, omdat er niet zoveel daglicht is als in de derde week van juni, de gewoonlijke datum van het kampioenschap.

In 2006 won Ogilvy dus met vijf boven. Phil Mickelson stond met alleen de par-4 achttiende te spelen een slag voor op de Aussie, die met een chip-in voor par op zeventien en goede redding op achttien op vijf boven was binnengekomen.
Maar Mickelson maakte na een slechte drive en ook een slechte tweede een double bogey.
‘Ik weet niet waarom het mis ging’, zei hij na afloop. ‘Maar ik denk dat de grootste reden waarom dit zo teleurstellend is, is dat dit een toernooi is waarvan ik als kind droomde om te winnen, dat ik uren heb geoefend, talloze uren aan het oefenen was,. De kans was daar en ik liet ‘m glippen. Ik kan gewoon niet geloven dat ik dit heb gedaan.’
Wat er mis ging met Mickelson, die inmiddels zes keer tweede in het U.S. Open is geworden? We hebben de korte en langere versie voor je opgezocht.

Maar het U.S. Open was voor velen nog maar een flauwe afspiegeling van de editie van 1974, die door de iconische Amerikaanse journalist Dick Schaap als The Massacre at Winged Foot werd omschreven.
Kijk naar de beelden en hoor wat de hoofdrolspelers er een paar jaar geleden over dachten.