Toptalent onder het mes

De klachten waar de 21-jarige speler van de Koninklijke Haagsche mee kampt, zijn niet van vandaag op gisteren ontstaan, zo legt hij uit. 'Ik speelde vier jaar geleden het Spanish Boys toen ik op hole negen echt een harde knak in mijn schouder hoorde. Ik ben uit de wedstrijd gestapt – ik kon mijn arm niet meer bewegen – en ben direct naar Nederland gevlogen. Daar dachten ze eerst dat mijn biceps misschien kapot was, maar uit onderzoek bleek dat alles heel was. Er zat wat vocht, ik moest rustig aan doen en dan zou ik in het nieuwe seizoen gewoon weer kunnen spelen.'

'Begin 2017 ben ik weer begonnen. Hoewel de bewegelijkheid in mijn arm weer grotendeels terug was, voelde het nooit optimaal. Er was altijd pijn. Soms meer zeuren, soms echt stijf en heel erg pijnlijk. We hebben alles geprobeerd sindsdien. Behandelen, dry-needling, tapen, bedenk het maar. Maar wat we ook deden; als het al werkte was het altijd kortdurend.'

Al die tijd speelde Antonisse gewoon door, pijn of geen pijn, en met voldoende aansprekende resultaten, maar van 2017 werd het 2018, 2019 en uiteindelijk 2020...zonder dat de klachten definitief verdwenen.

'Ik kwam van de winter terug uit Amerika en heb me toen meteen weer laten behandelen, maar eerlijk gezegd bleef het niet goed voelen. Het werd eigenlijk alleen maar erger. Een paar weken geleden hadden we een selectietraining op The Dutch waar ik de bal na een paar dagen echt niet meer vooruit kreeg. En dat bedoel ik letterlijk: verder dan honderd meter kwam ik niet meer. Dat kon natuurlijk niet verder dus toen zijn we opnieuw heel goed gaan onderzoeken wat het probleem zou kunnen zijn. Na een MRI-scan bleek dat er een scheur in zat in het labrum (een kraakbeenring waar de biceps aan vastzit, red), waarschijnlijk als gevolg van overbelasting.'

Duidelijkheid over de oorzaak van de klachten was stap 1, de belangrijkste stap, het oplossen van de klachten, is stap 2, en niet de makkelijkste.

'Er waren verschillende opties. Niets doen. Nou ja, dat was geen optie want dat zou feitelijk ook betekenen dat je niet meer kan golfen. Bij de tweede optie zou ik negen maanden zoet zijn met daarbij een groot risico dat ik over een jaar of vijf met hetzelfde probleem zou zitten omdat je dezelfde beweging blijft maken. Dus het werd de derde optie waarbij ze, grof gezegd de boel afknippen en dan terugplaatsen buiten het gewricht. Dat gaat, als het goed is, zes maanden duren, alles bij elkaar.'

En zo is het seizoen van Antonisse ineens voorbij. Terwijl zijn collega's weer langzaam aan de slag gaan, gaat hij op 14 juli onder het mes en wacht hem daarna een lange revalidatie.

'Natuurlijk schrik je als je dat hoort, maar in alle eerlijkheid hield ik er wel rekening mee op een gegeven moment. Je hoopt van niet, maar als je al zo lang klachten hebt, ben je aan de andere kant ook weer opgelucht als ze er wat aan kunnen doen. Als alles goed gaat kan ik straks weer gewoon spelen en loop je alleen maar zes maanden vertraging op zonder blijvende beperkingen.'

Het rare coronaseizoen met zijn lange onderbreking en vele annuleringen heeft voor Antonisse stiekem ook 'voordelen', erkent hij voorzichtig.

'Ik mis inderdaad relatief weinig toernooien nu. Er komen nog wel een paar mooie en grote toernooien aan maar het zijn er minder dan het er anders zouden zijn. Maar om van een 'voordeel' te spreken gaat natuurlijk veel te ver. Als ik zie waar ik vorig jaar stond met mijn spel en ontwikkeling dan is hier weinig goeds aan te ontdekken. Ik wilde dit seizoen naar de top50 van de WAGR, goed presteren in de grote amateurtoernooien, ik hoopte op het KLM Open en als ik heel goed had gespeeld had ik misschien wel mee willen doen aan Qualifying School. De meeste van die doelen waren voorbij toen het land in maart op slot ging, maar nu gaat de deur voor dit jaar dus helemaal dicht. Voor mij dan in elk geval.'

Zes maanden, zolang hebben de specialisten uitgetrokken voor het volledige herstel van de speler van Oranje.

'Ik mag over een paar maanden waarschijnlijk al putten en chippen, maar echt hersteld ben ik hopelijk vroeg in 2021 en ik hoop dan klaar te zijn voor het Spaans Amateur en de wedstrijden in Zuid-Afrika. Dat klinkt ver weg en dat is het ook, maar ik ga er alles aan doen de revalidatie met geduld en goede zin in te gaan. Het is een lange weg naar volledig herstel, maar mijn stip op de horizon staat.'