Jon Rahm in de voetsporen van Seve Ballesteros

De 24-jarige Spanjaard won afgelopen seizoen twee keer, eindigde zes keer op het podium en verzamelde vijftien top-10's in 23 starts. Hij werd er de Europese nummer 1 mee en steeg naar de vierde plek op de wereldranglijst. Hij vertelt ons dat hij te jong was om zich Seve te herinneren, maar dat hij zijn held graag wil evenaren.

Hoe trots ben je dat je de mijlpaal van vijf overwinningen eerder hebt bereikt dan welke Spanjaard ook?
'Seve ergens in verslaan is ongelofelijk. Hij is een van de referentiepunten in het Europese golf en wereldgolf. Elke keer dat ik iets doe wat ook maar bij hem in de buurt komt, is al geweldig. Dat is mijn doel, proberen het Spaanse golf te laten groeien, net als hij dat deed. Ik kan niet wachten om volgend jaar terug te komen en hopelijk kan ik het Spaans Open drie keer winnen.'

In hoeverre was Seve een persoonlijke inspiratiebron voor je?
'Won hij in 1991 niet voor het laatst? Ik ben in 1994 geboren, dus heb weinig van hem gezien. Pas toen ik ouder werd en meer leerde over het spel, heb ik Seve ontdekt. Niemand in mijn familie speelde golf tot mijn vader er rond zijn veertigste mee begon. Ik begon golf pas serieus te nemen toen ik dertien of veertien was. Maar hoe meer ik van Seve terug zag en leerde, hoe meer ik als hem wilde zijn – wat betreft de fans en zijn impact op golf. Het is echt belangrijk voor me om het Spaanse golf vooruit te helpen. Om meer mensen naar de baan te krijgen, om meer en betere toernooien te krijgen, zoals in de tijd van Seve. Het is hem gelukt om de Ryder Cup naar Spanje te halen. Ik weet niet of ik dat ook voor elkaar krijg, maar ik probeer golf een stevigere basis in mijn geboorteland te geven.

Je had een geweldig jaar. Wat wat de sleutel tot die consistentie?
'Ik denk dat ik statistische gezien vooral rechter van de tee was. En mijn putts binnen twee meter waren geweldig. Als je per ronde van die afstand één putt extra weet te maken, zijn dat elke week vier slagen – dat is veel, en ik denk dat dit het grote verschil was. En het was natuurlijk geweldig om het jaar af te sluiten met winst van de Race to Dubai. Dat was de slagroom op de taart.'

Hoe moeilijk is het om je tijd tussen de Europese en PGA Tour te verdelen?
'Ik vond het lastig. Tijdens het Tour Championship op East Lake had ik geen energie meer omdat ik die zomer zo veel had gespeeld. Het is gewoon iets dat ik moet leren. Het was pas mijn derde jaar op de tour en toen ik dacht dat ik het had uitgevogeld, veranderde het schema. Ik ben een Europeaan. Ik leef in Amerika, maar ben opgegroeid in Europa. Ik probeer hier zo vaak mogelijk terug te komen. Dat is lastig als je ziet waar we in de Verenigde Staten voor spelen, maar ik wil lid van de Europese Tour blijven en het golf hier ondersteunen. Afgelopen jaar sloot het redelijk op elkaar aan omdat de PGA Tour eerder klaar is, zodat we een pauze hadden voordat we de finale van de Europese Tour speelden. Dat pakte voor mij goed uit. Maar dit jaar hebben we met de Olympische Spelen en de Ryder Cup een volledig ander schema. Ik heb geen idee wat ik ga doen. Ik heb het gevoel dat het schema elk jaar volledig anders is en krijg de puzzel maar niet opgelost.'

Je ben een gepassioneerde golfer. Wat vind je het mooiste aan het spel?
'Ik ben extreem competitief en ik vind het geweldig dat je niemand nodig hebt om golf leuk te maken – je kunt in je eentje spelen en tegen jezelf strijden. Ik denk dat elke golfer wordt gegrepen door de reis die je maakt om beter te worden, toch? Je probeert elke dag weer de golfbaan en jezelf te verslaan. Ik denk dat ik daarom verliefd op het spel ben geworden en waarom ik het als kind leuk vond op te chippen. Ik was dol op het korte spel, chippen en putten, in mijn eentje bezig zijn, proberen mijn beste score te verbeteren. Ze simpel is het.'