Brooks Koepka: 'Als ze je haten, doe je toch iets goed'

Je naaktfoto's hebben nogal wat stof doen opwaaien...
'Mensen zeggen: "Hoe heb je dat nou kunnen doen? Arnold Palmer en Jack Nicklaus deden dat toch ook niet?" Ik snap dat niet. Golf is de enige sport waarbij je wordt vergeleken met spelers van generaties geleden. Als ze toen social media hadden gehad, was het voor hun ook anders geweest. Om te worden gevraagd voor The Body Issue van ESPN moet je een van de besten in je sport zijn, dus ik doe toch iets goed. Het maakt mij niet uit wat mensen ervan vinden. Als mensen je haten, doe je kennelijk toch iets goed. Al die mensen die commentaar leveren via social media hebben hier de ballen niet voor en zien er niet zo goed uit. Het was leuk. Ik vind de foto's mooi geworden en ik heb niets om me voor te schamen.'

Wat vind je van het plan van de Europese Tour om langzaam spel aan te pakken?
'Perfect. Dat moeten wij op de PGA Tour ook doen. Ik ben heel benieuwd hoeveel 'bad times' de jongens krijgen. Ik denk dat er dan wel sneller zal worden gespeeld. Het maakt niet uit hoe snel je naar je bal loopt, ze doen niets totdat de groep ervoor de green heeft verlaten. Op dat moment moet je alle informatie al verzameld hebben. Langzame spelers breken de regels.'

Je hebt dit jaar 10 miljoen dollar gewonnen en drie keer zoveel in je hele carrière. Is geld intussen irrelevant?
'Toen ik begon, had ik geen geld. Ik had niets. Ik probeerde geld voor de vlucht van de week erop te verdienen. Ik probeerde mijn hotelkamer te betalen. Ik had eigenlijk geen geld om het seizoen door te komen. Dat is nu veranderd. Ik heb het goed en denk niet aan prijzengeld als ik speel. Het is vreemd, want als ik terugkijk op de Challenge Tour voelde ik me superrijk als ik 25.000 dollar won.'

Je benadert golf heel simpel. Is dat echt zo, of hou je de meer ingewikkelde processen voor jezelf?
'Mijn spel is heel simpel. Ik denk niet veel na. Als je gaat nadenken over wat voor slag ik wil slaan, hoe iets voelt of waar het clubhoofd naartoe wijst, kun je alleen maar gaan twijfelen. Dat is het gekke van dit spel; als je heel goed speelt, denk je niet na. En dan ineens, uit het niets, is het weg en komen de vragen: "Waar ligt het aan?" en "Hoe krijg ik het schip weer op koers?". Je bent bezig met tien verschillende dingen, terwijl het waarschijnlijk maar aan één simpel dingetje ligt. Elke speler heeft hiermee te maken. En als je die ene swinggedachte hebt gevonden, of dat ene dingetje in de set-up, dan gaat het weer als een speer.'

Door je gebrek aan emotie vragen sommige mensen zich af of je wel van het spel houdt...
'Ik hou gewoon van de competitie. Ik vind het geweldig om ergens voor te spelen – het maakt niet uit wat. Ik hou van... ik denk dat sommige mensen het druk of zenuwen noemen. Voor mij is het opwinding. Ik weet dat je het niet in mijn gezicht ziet, maar van binnen kan ik niet wachten om naar de eerste tee te gaan. Daarom speel ik zo snel. Ik ben opgewonden en wil door. Ik weet hoe ver het naar de vlag is en sta te springen om de volgende bal te slaan. Ik wil zien waar hij naartoe gaat en wat er nu weer gebeurt. Als ik 'm niet lekker raak, wil ik niet dat anderen dat weten. Als ik een ijzer-7 sla, pakken zij meestal een ijzer-6. Als ik een misser sla en zij hebben dat niet door, pakken ze een ijzer-5 en slaan ze de bal ineens over de green. Ik ben er niet om anderen een voordeeltje te geven.'