Suzann Pettersen: 'Beter wordt het niet'

Het kan voor succesvolle golfers moeilijk zijn om een punt te zetten achter een illustere carrière. En áls je dan eindelijk je clubs definitief in de garage hebt gezet, heb je nog die vervelende golfjournalisten die vragen gaan stellen als: 'Wat was het hoogtepunt?' De 38-jarige Suzann Pettersen kende deze problemen niet.

Vertel eens over die winnende putt...
'Ik bedoel, wat kun je nog meer wensen? De putt om de Solheim Cup te winnen, als het zó spannend is. Er werd geschiedenis geschreven. Niets is beter dan de Solheim Cup. Om hier te winnen, voor dit publiek, voor Beany (captain Catriona Matthews, red.), hier in Gleneagles... het is een droom die uitkomt. Het wordt niet beter dan dit. Dit is het. Dit is de laatste keer dat je me ziet spelen in de Solheim Cup. Mijn professionele carrière is klaar. Ik denk dat dit het perfecte slotakkoord is. De beste herinneringen die ik op de golfbaan heb, zijn van Solheim Cup's. Beter wordt het niet.'

Voor de Solheim Cup had je een golfpauze voor de geboorte van je zoon. Wist je dat je terug zou komen?
'Mijn absentie van de tour werd wat langer dan gepland. In het begin van mijn zwangerschapsverlof, tijdens het laatste deel van mijn zwangerschap, was ik eerlijk gezegd wel klaar met golf. Het was geweldig om de schakelaar om te zetten, dat had ik in geen twintig jaar gedaan. Ik dacht niet aan golf, keek niet naar golf. Ik besteedde nauwelijks aandacht aan wat er in de golfwereld gebeurde, wie er won en wie het goed deed. De mensen zeiden: "Je zult geen probleem hebben om het weer op te pakken, het gaat jou zo makkelijk af." Maar het was verschrikkelijk moeilijk. Ik had mijn harde schijf van twintig jaar golf helemaal geformatteerd. Af en toe kwam de frustratie terug, en ik moet zeggen dat ik die niet had gemist.'

Is dat de reden dat je definitief met golf bent gestopt?
'Het was de eerste keer dat ik me realiseerde wat voor leven dit is en in wat voor 'bubbel' professionele atleten leven. Als je erin zit, denk je hier niet over na, maar ik ben er lang genoeg uitgestapt en was ver genoeg weg om er van een afstand naar te kijken. Ik had het idee dat ik twintig jaar lang een 'weirdo' ben geweest. Het was mooi, maar anders.'

Dus nu ben je klaar om geen 'weirdo' te zijn?
'Mijn leven is natuurlijk veranderd. Als je de tee oploopt, vergeet je eigenlijk alles wat er verder nog gebeurt. Dingen worden voor je geregeld. Ik kan tijdens een wedstrijd niet bezig zijn met Herman (haar zoon, red.), hoe na hij me ook aan het hart ligt. Maar om hem na een ronde te zien is onwerkelijk. Mijn leven is het afgelopen jaar zó anders geworden. Hij is het belangrijkste wat me ooit is overkomen. Ik weet nu hoe het is om als moeder te winnen, en daar laat ik het bij.'

Je geeft de teugels over aan een stel heel talentvolle jongelingen...
'Zeker. Ik speelde op Gleneagles met Anne van Dam. Ik denk dat ze de beste vrouwelijke golfer is die ik ooit heb gezien. Ze was echt een rockster. Het was geweldig om haar in actie te zien en aan te moedigen.'