Reizen - Pareltje van het Westen

Ergens bij Lagos duik ik het achterland in en via allerlei kruip-door-sluip-doorweggetjes en een paar keer fout rijden omdat zelfs de navigatie mis zat, rij je plotseling over de lange toegangsweg heuvelopwaarts naar wat een voor mij verrassende ontdekking blijkt.

Het ijkpunt van Espiche Golf, want zo heet de baan die zijn deuren opende in 2012, is het clubhuis. Dat ligt namelijk boven op die heuvel en is een strak, modern en trendy gebouw dat als een golfkathedraal overal bovenuit torent. Prachtig! Met zicht op de eerste paar holes eet ik op het terras snel een broodje en maak me, na de hartelijke ontvangst door de caddiemaster, op om deze baan te ontdekken.

Espiche is niet zo maar een golfbaan, leer ik al snel. Het ligt midden in een ecologisch reservaat en is volledig geïntegreerd in het bestaande landschap. Alles is erop gericht om golf naar de toekomst te brengen met respect voor de natuur en men wil er tegelijkertijd toch een uitdagende spelbeleving bieden. De grassoorten die zijn gebruikt behoeven minder water, dat afkomstig is van een nabije rivier, en de louter inheemse vegetatie die de fairways omzoomt biedt een grote variëteit aan flora en fauna. 'Als je hier speelt, werk je mee aan een duurzame toekomst voor de golfsport', vertelt de caddiemaster voor ik op pad wordt gestuurd.

De eerste zes, rechte holes, houden zicht op het iconische clubhuis. Daarna slingert de baan zich met doglegs en blinde holes door het mooie landschap vol kurkeiken, olijfbomen en langs de dikke stekelige stroken rough langs de fairways. Het parcours is redelijk kort, maar toch lastig en de soms smalle fairways helpen dan niet. Alle aandacht voor de natuur zorgt er wel voor dat sommige stukken van de fairways op de tweede negen zijn omgewoeld door wilde zwijnen op zoek naar iets lekkers. Maar ja, duurzaamheid heeft een prijs, weten ze hier.

Bogeys zijn ook leuk

De vele kniehoge stenen muurtjes in het golflandschap zorgen regelmatig voor relief, zowel in het spel als geestelijk. Want uitdagend is de slechts 5464 meter lange baan (van geel) zeker. Neem hole vier, een par-5 van maar 393 meter. Eitje, toch? Maar op de tee ligt voor je neus wel een enorm stuk ondoordringbare vegetatie en daarachter dreigt een meer waar je overheen moet. En de rough steekt aan de rechterkant sterk de fairway in, waardoor het landingsgebied wel een postzegel lijkt. Alle greens worden bovendien bewaakt door twee à drie bunkers en zijn behoorlijk snel. Kortom: ik worstel me door de baan heen, realiseer me al snel dat bogey’s en de dubbele variant ook best leuk zijn en geniet van deze ontdekking. Helemaal als op zestien vlak voor de tweede slag naar de green, een paar herten de fairway overspringen en snel weer in de bosjes verdwijnen. De zeventiende is de signaturehole. Een par-5 van 415 meter, linksom, met bij je tweede slag fairwaybunkers rechts en bomen links. Precisie is vereist en ik ben blij dat ik er met een bogey vanaf kom. Die vier ik met een zwaar verdiend biertje in de uitstekende bistro Gecko in het mooie clubhuis.

Ontwaken op Palmares

M’n volgende course is al jaren bij een groot publiek bekend: Palmares. Ik verblijf in het luxueuze Palmares Beach & Golf Resort waarvan de slechts twintig hotelkamers alle uitzicht bieden op de oceaan en de negen linksholes die er voor liggen. Het belooft een drukke dag op de baan te worden en de caddiemaster is zo vriendelijk om me, voor de meute uit, direct door te sturen naar de eerste tee. Dat levert mooie dingen op: ik geniet van een schitterende zonsopgang, hoor de vogels ontwaken op een verder doodstille baan en ik mis een aantal gigantische plensbuien later op de dag.

Palmares is een gemanicuurde parkbaan, keurig onderhouden dus, met strakke paden, uitstekende bewegwijzering, brede heuvelachtige fairways en geonduleerde en snelle greens. Het is een lange baan ook, de achttien holes beslaan net iets meer dan 6000 meter van geel, en tussen enkele holes zitten ook nog behoorlijke afstanden. Voeg dat bij de soms grote hoogteverschillen en je weet dat lopen hier een uitdaging is.

De eerste negen worden geflankeerd door ontelbaar veel prachtige hoge pijnbomen, cipressen en palmen. Het is allemaal zeer gebruiksvriendelijk want afzwaaiers vind je zeker terug. De ene keer speel je omhoog, de andere keer naar beneden, een vallei in richting zee. Zo gaat hole negen flink heuvelopwaarts naar een grote green met diverse plateaus die uitdagende putts kunnen opleveren.

De tweede negen heeft een meer open karakter. Hole zestien en zeventien liggen in de duinen en ieder uur kun je er het boemeltje van en naar Lagos voorbij zien komen. Achter het spoor ligt de derde 9-holes-lus van Palmares: typische linksholes. Hole vier springt er voor mij uit vanwege het schitterende uitzicht op fairway en green en de baai van Lagos. Mooi!

Na m’n supervroege rondje Palmares en de lunch op straat in een partytent in Odiáxere – waar ik al snel door de daverende regen in een laagje water zit – verkas ik naar het Amendoeira Golf Resort op zo’n half uurtje rijden van Faro.

Alles is geregeld

Dit is andere koek! Op het Amendoeira Golf Resort wordt alles voor je verzorgd. De clubs worden bij aankomst ingenomen en zie je pas weer terug op de buggy voor je ronde. Het uitgebreide complex bestaat uit talrijke appartementen en villa’s en als je klaar bent voor of na je ronde, of wilt ontbijten of dineren, bel je simpelweg naar de receptie en word je opgehaald met een busje.

Het complex met twee championshipcourses, Faldo en O’Connor jr., maakt onderdeel uit van de Oceânico Golf-groep die behalve een baan in de Verenigde Staten in Portugal maar liefst zeven courses bestiert, waaronder de vijf bekende Vilamoura-banen Old Course, Pinhal, Millennium, Laguna en Victoria.

Grote groepen

Maar verder kan ik er kort over zijn. Zowel de Faldo-course (jawel, ontworpen door…) als de O’Connor jr.-baan (idem…) zijn mooie, goed onderhouden en – vooral de eerstgenoemde – uitdagende golfbanen. Maar met louter enorme groepen golfvrienden (veel Engelsen) die iedere acht minuten in vierballen de baan in worden gespuwd, verwordt het al snel tot een soort golffabriek.

Door het ontbreken van starters én de amateurbeukers die zichzelf schromelijk overschatten en per se van de pro tees willen afslaan, weet je: dit wordt een lange dag. Rondes van meer dan vijf uur zijn hier de regel. Vergeet die uitzondering dan maar… En probeer toch te genieten van al het moois dat deze banen je wel degelijk te bieden hebben.

Voor meer informatie en boekingen:

Pin High Golftravel, tel. (023) 556 96 92 of kijk op www.pinhigh.nl