Reizen Schotland - Beste van het beste

Golf World noemt het het beste resort van de UK & Ireland. The Daily Telegraph vindt het zelfs het beste van de wereld, maar op de ranglijst van beste Europese golfresorts van Leadingcourses staat Gleneagles 'slechts' vijfde. Een pleidooi voor een hogere klassering.

De rit van de luchthaven van Edingburgh naar het noordwestelijk daarvan gelegen resort duurt over de snelweg net even minder dan een uur, maar ook als de rit twee uur had geduurd had Calum waarschijnlijk stof genoeg gehad om de tijd om te laten vliegen. Geen tel gaat voorbij of de chauffeur van de shuttlebus heeft een nieuwe anekdote of wijst op een van de landmarks langs de weg. 'Als je hier links kijkt, zie je straks twee enorme beelden van paardenhoofden. Daarachter liep vroeger het kanaal waarlangs de paarden de bevoorradingsschepen het land in sleepten', vertelt hij, waarna er twee gigantische zilveren paarden boven de vangrail uittorenen. Voor we kunnen reageren is Calum al verder: 'Daar rechts, dat kasteel is een van de oudste van Schotland. Daar is wat afgevochten tegen de Engelsen. Nu zijn we vrienden, maar vroeger... In één adem vervolgt hij: 'Ik maak me wel zorgen over de Brexit. Niet alleen geloof ik niet dat er ook maar iets goeds van komt, ik ben vooral bang dat het slecht nieuws is voor het gemak waarmee mensen nu naar Gleneagles komen.' En zo verweeft hij de uitdagingen waar de wereld voor staat naadloos met zijn toekomst op het resort, dat werk biedt aan ongeveer duizend mensen en een geschatte omzet draait van boven de zeventig miljoen pond. 'Bent u nog niet eerder bij ons te gast geweest? Och, dan wacht u een geweldige verrassing. Echt, ik zeg het niet alleen omdat ik er werk. Gleneagles is 'one of a kind'.

Sterreneten

De geschiedenis van het resort gaat ver terug en twee van de huidige drie banen bestaan in 2019 exact honderd jaar, het hotel iets korter, maar ook dat is hard op weg naar zijn eeuwfeest. Hoewel er veel veranderd is nadat het in 1924 geopend werd, kunnen de superlatieven die destijds op het hotel werden geplakt, moeiteloos ook vandaag nog dienst doen. Zeker het 'Palace in the Glen' zou nog altijd even veelzeggend als treffend zijn.

Billy Murray, Brand Experience Manager staat er op zijn kaartje, hoort de loftuitingen van zijn zojuist gearriveerde gasten met zichtbaar genoegen aan. 'Het is precies het gevoel dat we onze gasten mee willen geven. Dat het ze hier, hoe kort of lang ze hier ook zijn, en waar ze ook vandaan komen, aan niets ontbreekt en dat we er alles aan zullen doen het iedereen meer dan naar de zin te maken. Nee, dit is niet het goedkoopste hotel, maar er zijn tal van prachtige arrangementen waardoor het voor bijna iedereen mogelijk is 'The Glen' eens te komen ervaren. We zien dat ook terug in het type bezoekers. Waren het vroeger vooral welgestelde ouderen, nu is het bezoek veel diverser. En ik weet zeker dat iedereen hier vandaan gaat met het gevoel dat ze écht iets bijzonders mee hebben gemaakt. Als er ook maar één iemand vertrekt met een ander gevoel dan is er werk aan de winkel.'

Hoe kun je hier ontevreden weggaan, vragen we ons af na de woorden van Murray? Misschien als het alle dagen regent? Maar zelfs dan... Er is een luxe spa, uitgebreide fitnessfaciliteiten, een fijn zwembad, een reeks luxe winkels, je kunt paardrijden, kleiduivenschieten, jagen, vliegvissen, tennissen, of gewoon heerlijk ontspannen in een van de tearooms of bijzondere cocktailbars en eten in een van de vele restaurants; tot aan het met twee Michellinsterren gewaardeerde restaurant van wijlen Andrew Fairlie. Vooralsnog staan de door hem bij elkaar gekookte sterren, ondanks zijn veel te vroege overlijden eind vorig jaar, nog altijd op de gevel van het enige tweesterrenrestaurant van heel Schotland. Oh, en je kunt natuurlijk ook nog golfen. Je zou het bijna vergeten...

Starttijd in de hemel

Drie banen telt Gleneagles, waarvan de Centenary Course de bekendste is. De in 1993 door Jack Nicklaus aangelegde course – de Amerikaan noemde het het mooiste stuk land dat hij ooit tot zijn beschikking had – was in 2014 gastheer van de Ryder Cup en zal daar tot in lengte van dagen de vruchten van plukken. Wie wil nu niet door dezelfde tunnel lopen als waar Rory McIlroy, Ian Poulter, Patrick Reed en Jordan Spieth doorheen liepen op weg naar de eerste tee, of een bal slaan van dezelfde plek waar Jamie Donaldson de zege voor Europa veilig stelde? Al wordt dat laatste lastig, zegt golfdirecteur Gary Silcock. 'Heel veel banen hebben bijzondere plaatsen in de baan gemarkeerd met een gedenkplaquette, maar wij hebben de steen die deze slag memoreert, bewust op de tee gelegd. Als mensen daar een foto willen maken is dat prima, maar als iedereen vanaf die ene plek op de vijftiende fairway een bal naar de green probeert te slaan, dan slopen we de fairway en wordt het spel nogal opgehouden. Met 75.000 rondjes per jaar op onze banen schiet het niet echt op als er door iedereen een extra slag moet worden gemaakt, die er dan ook nog eens mooi op moet staan.'

Het is en blijft bijzonder om op een baan te spelen waar grote evenementen plaats hebben gevonden, die je al kent van tv. Maar – eerlijk – van de drie banen van Gleneagles kon deze ons toch het minst bekoren. Aan de holes en de staat van het onderhoud ligt het niet, maar vergelijkbare banen vind je ook elders in de wereld. Geen dertien in een dozijn, maar ook niet uniek. De holes zijn mooi, het onderhoud uitstekend, je loopt en speelt op een baan waar golfgeschiedenis is geschreven, maar op de een of andere manier ontbeert de baan het karakter die de andere twee op het resort wel hebben.

De King's en de Queen's (de Centenary heette oorspronkelijk de Monarch) zijn in 2019 allebei precies een eeuw oud en kunnen – na recente renovatiewerkzaamheden – weer jaren mee. De ontwerpen van James Braid lijken op elkaar, maar verschillen tegelijkertijd ook enorm.

De King's Course wordt een van de beste ontwerpen van Braid genoemd. De grote Schotse architect en golfer van begin vorige eeuw tekende een baan die vanaf de backtees maar net 6200 meter lang is, maar desondanks talloze malen gastheer was van de Europese Tour. Tal van grootheden speelden er en velen kwamen woorden te kort om de par-72 voldoende te prijzen, al kwam Lee Trevino heel ver met zijn 'Als de hemel er ook maar een beetje zoals dit uitziet, dan hoop ik dat ze een starttijd voor me gereserveerd houden.'

Anders dan anders

Fraai glooiende fairways, blinde slagen, tactisch geplaatste bunkers, The King's heeft de tand des tijds uitstekend doorstaan. Het ontwerp was direct zo goed dat bij de laatste renovatie de fairways weer net zo breed zijn gemaakt als Braid het bedoeld had. 'Op sommige plaatsen zijn ze wel 40 procent breder geworden', zegt Scott Fenwick, hoofd Agronomy & Estates, en daarmee hoofdverantwoordelijk voor alles wat groeit en bloeit op het resort. 'Allerlei bunkers die door de jaren heen in de rough waren komen te liggen, liggen nu weer op de fairway en komen zonder dat we ze ook maar een centimeter verplaatst hebben, veel meer in het spel', aldus Fenwick die samen met 46 (!) collega's al het onderhoud van de banen en tuinen voor zijn rekening neemt.'Dat lijkt heel veel maar eerlijk gezegd pleit ik er al een tijdje voor om naar zeventig man uit te breiden. Zover zijn we echter nog niet...'

The Queen's is hét bewijs dat je echt niet per se een par van 72, 71 of 70 nodig hebt om een goede golfbaan te zijn. De oorspronkelijk als negen holes aangelegde course is een par-68 die vanaf geel bijna 5200 meter lang is en vanaf rood een fractie meer dan 5000 meter meet. De langste hole is net geen 450 meter, de kortste par-3 doet 128 meter vanaf de backtee. Om met die lengte toch maar aan een par-68 te komen – een par-70 had met het aantal meters best gekund – zijn er maar weinig par-5's (1), vijf par-3's en een enkele haalbare par-4. Alles bij elkaar levert het een bijzondere baan op, eentje die je niet elke dag treft, maar al na een paar holes snapten we waarom de meeste leden de Queen's hun favoriet van Gleneagles noemen. De Centenary is goed, de King geweldig, de Queen charmant en anders dan anders.

Op de terugweg naar het vliegveld, aan al het goede komt een eind, gaat Calum de chauffeur door waar hij op de heenweg gebleven was, de lofzang op Gleneagles kan wat hem betreft niet lang genoeg doorgaan, al laat hij zich niet ontfutselen wat zíjn favoriete baan is. 'Ons is vriendelijk verzocht daar geen uitspraken over te doen maar dat oordeel volledig aan onze gasten over te laten. U bent het vast met me eens dat het alledrie mooie banen zijn, smaken verschillen nu eenmaal.' Voordat we uitstappen wil Calum nog één ding met ons delen. 'Ik heb hier zoveel mooie dingen meegemaakt en zoveel verschillende functies gehad. Wat ik ook deed, overal had ik het naar mijn zin, maar de mooiste herinnering is toch wel de Ryder Cup. Ik had die week dienst op de drivingrange en als Rory, Rickie en noem ze maar op ballen wilden hebben, kwamen ze die bij mij halen. Prachtig toch? Als ik niet aan het werk was, mocht ik overal komen en voor de slotdag hadden we allemaal twee kaarten gekregen. Geloof het of niet, maar die zondagochtend zei mijn vrouw dat ze 'toch niet zo'n zin had' om mee te gaan... de vriend die ik op het laatste moment belde voor een wel heel bijzondere dag op Gleneagles betaalt nog steeds al mijn bier!'

(Met dank aan Landmark Media en Gleneagles)