Tommy Fleetwood: 'Winnen is het enige dat telt'

De 29-jarige Fleetwood heeft een aantal geweldige jaren achter de rug. In 2017 won hij twee keer en schreef hij de Race to Dubai op zijn naam, terwijl hij in 2018 nogmaals won en in de Ryder Cup geschiedenis schreef met zijn partner Francesco Molinari. Ook in 2019 was het weer raak. Alleen een Major mist nog voor de man uit Southport, die in 2018 tweede werd in het U.S. Open en runner-up in The Open van 2019. 'Bijna, daar koop je niets voor', vertelt hij ons.

Twee keer tweede in een Major, is winnen nu het grootste doel?
'Ja en nee. Het is moeilijk om te winnen en je weet nooit wanneer je de kans voorbij komt. Je kunt het niet forceren om goed te zijn in de vier Majors. Je moet jezelf in positie spelen en het vervolgens afmaken. Ik zou heel graag weer een kans hebben. Ik ben pas 29 en een carrière is lang, we zijn geen tennissers of voetballers. Wat betreft leeftijd zou ik nu mijn piek moeten gaan bereiken. We zullen zien wat er gebeurt. Als je speelt en traint heb je natuurlijk altijd de Majors in je achterhoofd, dat zijn de toernooien die iedereen wil winnen, maar je hebt er niets aan om jezelf te veel druk op te leggen of het te graag te willen. Je moet je zo goed mogelijk voorbereiden en hopelijk is het dan een keer raak. Het feit dat ik twee keer tweede ben geworden, bewijst in ieder geval dat ik op de goede weg ben. Ik hoop dat mijn tijd nog een keer komt.'

Er zat bijna twee jaar tussen je laatste overwinningen. Maakte je je daar zorgen over?
De resultaten waren in die periode inderdaad niet geweldig, maar ik heb wel twee of drie kansen gehad om te winnen – en daar zaten een paar grote toernooien bij, zoals The Players en Bayhill. Als je er daar één van pakt, ziet je jaar er heel anders uit. Ik had twee zulke geweldige jaren gehad, dat 2019 er een beetje bij verbleekte. Maar als dit mijn 'slechtste' periode was, doe ik het ervoor. Maar natuurlijk hoop ik dat mijn vorm weer terugkomt waar ik 'm wil hebben en dat ik weer mee kan doen voor overwinningen.

Is een goede finish een troostprijs als winnen niet lukt?
'Daarin verschil ik van sommige mensen. Ik speel altijd om te winnen. Ik zal niet op mijn carrière terugkijken en zeggen: "Oh, ik was derde in The Players, dat was een goede week." Of: "Oh, ik maakte een paar goede parren op de slotholes voor een top-5 in The Masters." Dat zal ik mijn kleinkinderen niet vertellen. Het is niet iets om trots op te zijn. Winnen is het enige dat telt. Maar je speelt op de moeilijkste banen tegen de beste spelers ter wereld, dus dat is niet makkelijk. Ik heb mezelf vaak genoeg in positie gespeeld en dan is het gewoon een kwestie van het laten gebeuren. Hoe meer je erover nadenkt en hoe harder je probeert, des te lastiger het wordt.'

Wat is het sterkste punt van jouw spel?
'Ik vind de driver altijd een essentiële club. Als ik die goed sla, geeft me dat heel veel mogelijkheden. Eigenlijk is het altijd hetzelfde: sla goede drivers, maak de belangrijke putts en zorg dat de rest solide is. Dat werkt voor mij.'

Veel spelers reizen tegenwoordig met privévliegtuigen, maar jij sleurt op weg naar The Open gewoon je eigen tas door de vertrekhal en vliegt met een budgetmaatschappij.
'Ik hou mijn uren in een privévliegtuig beperkt tot situaties waarbij het echt noodzakelijk is. Als het een vlucht naar Belfast is en een autoritje, dan hoeft dat echter niet. Ik ben nog niet in de positie om overal 'privé naartoe te vliegen. Maar het zou lekker zijn, hoor. Vraag me dit over een paar jaar nog maar eens.'