Winterviews 2015 - Joost Luiten

Als 29ste van de wereld nam Joost Luiten afscheid van 2014, als nummer 85 van de wereld verlaat hij 2015. Een verlies van ruim vijftig plaatsen is veel. En dat niet alleen, het is vooral ook kostbaar. De 'gratis geld toernooien', zoals hij het zelf zo mooi noemt, een gegarandeerd startbewijs voor de belangrijkste toernooien, gaan vooralsnog aan zijn neus voorbij. Die (belangrijke) plaats in de top-50 van de wereld – een jaar geleden zo ruim in het bezit – is ineens weer een stip aan de horizon. Al is het wel een stip die de viervoudig winnaar op de Europese Tour zo snel mogelijk weer binnen denkt te kunnen hebben.

'Je hebt maar een of twee goede weken nodig en je zit er weer bij. Zo dicht op elkaar zit het nu eenmaal. De uitnodiging voor The Masters ligt nu misschien nog niet op de mat, die ga ik echt nog wel regelen hoor', zegt Luiten vol overtuiging.

Luiten is niet alleen overtuigd, hij is ook helder in zijn analyse van het voorbije jaar. Een jaar waarin hij niet alleen niet won, maar ook een jaar waren topnoteringen schaars waren (4e in Schotland, 11e in de Honda Classic en het BMW PGA Championship) en hij vooral ook zoekende was naar zijn vorm.

'Het is ook weer niet zo dat het een dramatisch jaar was, maar het heeft me niet gebracht wat ik er van verwacht had, nee', zegt Luiten. 'Het doel was om de lijn van 2014 door te trekken, om op te rukken naar de top-15, misschien zelfs wel de top-10, van de wereld. Maar ik ging dus juist de andere kant op. Wat ik zeg, het was niet dramatisch maar er waren te weinig topnoteringen en de basis daarvoor is gelegd in de periode februari tot mei.'

Februari tot mei? Laat dat nu precies de periode zijn dat Luiten goeddeels in Amerika zat, hij voor het eerst full-time in de VS speelde, en hij zelfs enkele maanden aan de andere kant van de oceaan woonde.

'Nee, dat is niet gegaan zoals ik had verwacht en gehoopt en ik zou het de volgende keer ook zeker anders doen. Vooral op het gebied van de coaching was dit niet de manier. Mijn team is regelmatig overgekomen, maar het is toch anders als je al die tijdzones moet overbruggen en er bijvoorbeeld niemand is direct na je ronde. Dan sluipen er dingetjes in die op langere termijn meer tijd vragen.'

'Aan de andere kant: als je net in die periode in bloedvorm bent – zoals bijvoorbeeld Danny Willett wél was die dezelfde stap zette – dan is het helemaal geen onderwerp van gesprek. Maar die vorm was er dus niet. Het hele jaar eigenlijk niet. Dat is ook sport, toch? Dat je met vorm te maken hebt. En vorm is ongrijpbaar. Soms is het er, soms is het er niet. Dit jaar was het er niet. Niet in Europa en ook niet in Amerika.'

Het Amerikaanse avontuur liep misschien niet zoals gehoopt, Luiten haast zich te zeggen dat hij er evengoed ten volle van genoten heeft.

'Ja, het lijkt wel of een beetje het idee is ontstaan dat ik het in Amerika ook niet naar mijn zin had, maar dat is zeker niet het geval. Ik vond het geweldig! Het leven, de mensen, de toernooien, de banen! The Honda Classic...geweldige baan. De baan waar het RBC Heritage wordt gespeeld, Hilton Head? Misschien wel nóg beter. Als ik weer in de top-50 sta ga ik zó weer die kant op, zonder twijfel. Ik ga het anders invullen – dat wel – maar het resultaat van dit jaar heeft me niet op andere gedachten gebracht.'

'Trouwens, zó slecht was het ook weer niet. Je hebt er niet veel aan, maar elfde in de Honda Classic wordt je niet zomaar. En in het U.S. Open stond ik nog tijdens de laatste ronde vijfde. Dat kan je toch ook niet slecht noemen. Op dat soort banen, op dat soort toernooien, kan het heel snel gaan als je even een paar holes minder bent. En ook toen ik terugkwam in Europa werd ik meteen elfde in het BMW PGA. Toch ook geen klein toernooitje...'

Waarmee Luiten absoluut niet wil bagataliseren dat hij meer had verwacht van 2015. Hij wil alleen wel benadrukt hebben dat het nu ook weer niet zó slecht was als hij her en der gelezen heeft.

'Ik ben de eerste om toe te geven dat het het te vaak net niet was. In de grote toernooien heb ik onvoldoende laten zien. De cut missen in drie van de vier Majors is niet goed genoeg als je bovenin mee wil draaien. Maar wat ik zeg, het zat met de vorm dit jaar niet goed. Mijn ballstriking – normaal toch mijn kracht – was niet goed genoeg. Als je de bal niet op drie maar op acht meter van de vlag neerlegt, dan ga je minder birdies maken, zo simpel is het. Natuurlijk zal – en mag – er best nu en dan een lange putt vallen, maar échte birdiekansen creëer je niet op die manier. Nee, ik ging niet meer op save spelen omdat het vertrouwen minder was...ik kreeg de bal gewoon niet waar ik hem hebben wilde. Heel frustrerend, maar je kan niet meer doen dan heel hard blijven werken, zorgen dat je de volgende keer wél in positie komt om die birdie te maken.'

Dat betekent hard werken. Zelf, maar ook met zijn hele begeleidingsteam, dat hij in principe nagenoeg onveranderd laat.

'Ik heb wel eens de vraag gekregen of ik – bijvoorbeeld voor in Amerika – niet een andere coach zou moeten hebben, eentje die wél ter plaatse is. Maar nog los van het feit dat het in de eerste plaats gewoon een kwestie van beter plannen is mocht het volgend jaar weer zo ver komen, denk ik ook niet dat dat werkt. Ik ben tevreden met de mensen die ik nu om me heen heb en daar werk ik graag meer verder', zeg Luiten, om daar direct aan toe te voegen, 'al ga ik wel een wijziging doorvoeren. Ik ben op zoek naar een andere caddie.'

Luiten werkte dit jaar voor het eerst samen met Janni Basson, de voormalig caddie van Robert-Jan Derksen. En hoewel Luiten benadrukt dat het tweetal prettig samenwerkte, denkt hij toch dat het beter is als hij op zoek gaat naar een andere man op de tas.

'Ik heb besloten de samenwerking met mijn caddie Janni te beëindigen. Dat was geen gemakkelijk beslissing, vooral omdat Janni en ik het erg goed met elkaar kunnen vinden. Janni is echt een topgast die altijd vrolijk is. Hij is ook een hele goede en ervaren caddie, maar ik heb gemerkt dat hij voor mij helaas niet de ideale caddie is. Op de een of andere manier was de klik in de baan er niet en als speler en caddie moet je die klik natuurlijk wel hebben. Ik ben nu druk bezig met het zoeken van een nieuwe caddie, er zijn diverse opties en ik hoop voor het mijn eerstvolgende toernooi (het Abu Dhabi Golf Championship, red) een nieuwe caddie aan de tas te hebben.'

Met andere woorden: Luiten is hard bezig om na het jaar waarin hij een stapje terugdeed, in 2016 weer een stap voorwaarts te zetten. Met hard werken, met kleine aanpassingen - en met een beetje meer vorm - moet dat makkelijk kunnen, meent hij.

'De laatste weken zag ik duidelijk progressie. Op de training, maar ook in de wedstrijd. De missers werden beter, ik kom weer dichter bij de vlag. Dat leverde bijvoorbeeld meteen een vijfde plaats in Zuid-Afrika op, en ook in Thailand voelde het goed, al kwam het daar in het klassement niet echt te uitdrukking.'

Thailand, Zuid-Afrika, het zijn toernooien waar Luiten de afgelopen jaren niet aan de start verscheen.

'Nu ik sta waar ik sta kom ik op dit moment een aantal toernooien niet in waar ik vorig jaar wel in zat. Het doel is om zo snel mogelijk weer in positie te staan om daar wel in te komen. Wat dat betreft levert zo'n vijfde plaats in Leopard Creek meteen een lekker buffertje op. Maar dat niet alleen, het geeft ook vertrouwen, bevestiging dat het weer de goede kant op gaat, daar gaat het om. Ik ga met een goed gevoel naar 2016. Het eerste doel is om weer naar de top-64 van de wereld te gaan en daarna door te pakken naar de top-50. Wat ik zeg, die uitnodiging voor The Masters ga ik echt nog wel regelen hoor!'

_{(Foto: Golfsupport)}