/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fgolfers-magazine%2Fgolfersmagazine%2Fdata%2Fsource%2FEquipment%2FTiger_NikeTW17_4_native_1600.jpg)
Waar die eerste drive naartoe zal vliegen, weet niemand. En of die eerste chip het midden van het clubblad of de hosel vindt, is nog maar de vraag. Dus schrijven we met z'n allen maar over de nieuwe driver, putter, bal en schoenen van Tiger.
Rare jongens, die equipmentjournalisten. Morgen speelt Tiger Woods voor het eerst sinds augustus 2015 weer een toernooi, en wat doen ze: stiekem in zijn tas gluren om te kijken waarmee hij speelt. Er bestaat zelfs een afkorting voor: WITB, wat staat voor What's in the Bag? Of in dit geval: What's in Tiger's Bag? Maar ik snap de nieuwsgierigheid wel. In de vijftien maanden tussen zijn laatste putt en zijn eerste drive is Nike immers uit de equipmentbusiness gestapt, zodat Tiger voor het eerst in twintig jaar voor andere merken mag kiezen.
En dat is best lastig als je helemaal niet van verandering houdt, en pas sinds enkele maanden voldoende 'golfuithoudingsvermogen' hebt om nieuwe spullen intensief te testen. Tiger is een van de meest kieskeurige spelers wat betreft zijn equipment. Het schijnt dat Titleist in zijn toptijd elk jaar drie of vier backup-putters voor hem maakte, maar hij speelde er nooit mee en gaf ze altijd weg. En google voor de lol eens op 'wear pattern Tiger Woods' – de slijtageplekken op zijn ijzers laten zien dat hij zijn clubs het liefst gebruikt tot ze echt 'op' zijn.
Het is dus niet verrassend dat hij op de greens weer kiest voor zijn oude Scotty Cameron Newport 2. Deze putter doet hem naar eigen zeggen denken aan de Ping Anser 2 waarmee hij als kind speelde. Na een dipje in 1999 stapte hij over op deze putter en in 2000 won hij er in elf starts maar liefst zeven keer mee. En met deze flat-stick veroverde hij dertien van zijn veertien Major-titels. Dat zijn goede herinneringen als je boven een putt staat die je móet maken.
Maar van de tee is het een ander verhaal. 'De tijd dat ik naar de eerste tee liep en met een persimmon driver een balata bal 300 yards weg sloeg, is voorbij', geeft de bijna 41-jarige Tiger toe. 'Voordat ik ballen ga slaan, ben ik eerst een paar uur bezig om de spieren te activeren.' En na een drivingrangesessie is het tegenwoordig herstellen in de jacuzzi, en vervolgens staat er een uitgebreide massage van zijn geopereerde linkerknie en rug op het programma.
Ofwel: van de tee kan de nummer 898 van de wereld elke extra meter gebruiken. Als we de 'clubspotters' mogen geloven, probeert hij die eruit te persen met een combinatie van de TaylorMade M2 driver en de Bridgestone 330S bal. Tijdens een 9-holes oefenrondje had Justin Rose (die ook met deze driver speelt) nog wat advies over de set-up, zodat Woods nu tot een carry van 275 tot 285 meter komt – een keurig gemiddelde op de PGA tour, al zal hij toch regelmatig een paar ijzers meer naar binnen hebben dan de sportschooljeugd. (Maar zo speelde hij het spelletje vroeger ook, dus niet piepen.)
Is Nike na twintig jaar trouwe dienst en het overmaken van honderden miljoenen dollars sponsorgeld dan rücksichtslos bij het grof vuil gezet? Nee. De ijzers en wedges van Tiger dragen nog steeds een swoosh, en er is een compleet nieuwe golfschoen voor hem ontwikkeld. De TW '17 is afgestemd op zijn nieuwe swing, waarbij zijn rechterbeen de dominantie van zijn (beschadigde) linkerbeen heeft overgenomen. 'Deze schoen geeft geweldige veel steun, zodat ik met optimaal vertrouwen de tee op stap', aldus Tiger. Spoken like a true posterboy.
Laten we hopen dat dat vertrouwen er écht is. Niemand wil de misschien wel beste golfer aller tijden zien stuntelen met een golfclub in zijn hand – van welk merk die ook is.
Wat mij betreft trekt hij morgen een HEMA driver uit zijn tas; als hij er maar een mooie twirl mee maakt, nadat hij zijn bal (het mag er zelfs een van de Blokker zijn) vol overtuiging naar het midden van de fairway heeft dirigeert. Geloof me, ik sta met tranen in mijn ogen te applaudisseren. Ik zal opgelucht ademhalen als hij die belangrijke chip van die lastige kale ligging naast de vlag weet te slaan en ontspannen naar zijn medespeler lacht. Vergeten zijn de shanks en fluffs, dit is de oude Tiger, of in ieder geval een glimp ervan.
Hij hoeft van mij echt niet te winnen (al is 40/1 in een veld van achttien man wel een heel verleidelijke weddenschap), maar laat hem alsjeblieft een beetje meekomen met die jonge gasten. Ik weet het: het lichaam is op, de druk onmenselijk hoog en het zelfvertrouwen uiterst wankel, maar we hebben het wel over Tiger Woods. Misschien, heel misschien, valt er op zondagmiddag op hole zestien ineens een putt van een meter of tien en zien we eindelijk weer die fistpump die we zo gemist hebben ...
