/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fgolfers-magazine%2Fgolfersmagazine%2Fdata%2Fsource%2FNederlandse_Spelers%2Fsecondqs16-320654.jpg "remkes")
'De uitslagen waren gewoon slecht. Heel teleurstellend'.
Taco Remkes windt er geen doekjes om. Het golfjaar 2016 was ronduit beroerd. Dertien keer kon hij starten op de Challenge Tour, slechts vijf keer haalde hij het weekend. Niet één keer daarvan liet hij iets bijzonders zien op de dagen dat het prijzengeld verdeeld wordt. Waar hij in 2015 nog tweede werd bij de KPMG Trophy – en daarmee zijn kaart veiligstelde – was een 21ste plaats in Schotland dit jaar het hoogst haalbare.
In totaal speelde Remkes nog geen €7500,- bij elkaar en daarmee eindigde hij te laag op de Order of Merit om een vol speelrecht veilig te stellen, laat staan om te promoveren. Het zat er eenvoudigweg niet in. Al kan hij niet één bepaald onderdeel aanwijzen dat voor de problemen zorgde.
'Was dat maar zo! Dan had ik dat onderdeel ook aan kunnen pakken toch? Als het alleen je driven is, of vooral je chippen, dan weet je wat je te doen staat. Maar dat was het niet. Het was overall gewoon niet goed genoeg. Al werd ik er op het toernooi in Rome door een vriend wel op gewezen dat vooral mijn houding veranderd was. Hij had me al jaren niet meer zien spelen, en hij zei dat de voornaamste verandering niet in mijn spel zat, maar in de manier waarop ik het benaderde. Als ik vroeger een slechte bal sloeg, pakte ik de hole daarna toch gewoon weer de driver. “Nu pak je dan de volgende hole je houten 3. Dat zou je vroeger nooit gedaan hebben”, zei hij. Hij miste de bravoure bij me, en daar had hij wel een punt. Vroeger dacht ik gewoon altijd 'Dit ga ik doen', nu heb ik dat niet meer en neemt angst het soms over. Het was wat laat in het seizoen, maar hij sloeg wel de spijker op zijn kop', aldus Remkes over de tip die hij in de laatste wedstrijd van het jaar kreeg.
Natuurlijk probeerde de inmiddels 32-jarige Amsterdammer wel direct te doorgronden waar die angst dan vandaan komt. Hij wist het vooralsnog terug te brengen tot drie punten.
'Het begint ermee dat ik te weinig heb gespeeld de afgelopen jaren. Door allerlei redenen moest ik steeds weer terugkomen en er dan meteen staan. Die druk is pittig. Daarnaast ben ik best een gevoelige jongen. Dat is misschien niet het beeld dat mensen van me hebben, maar het is wel zo. Dus dan gaan dingen aan je vreten. En de basis van de angst is misschien al wel jaren geleden gelegd, in mijn eerste jaar op Tour. Ik kwam daar terwijl alles meezat en stond er toen ineens helemaal alleen voor. Als ik terugkijk had ik toen graag extra ondersteuning en begeleiding gehad. Die had ik goed kunnen gebruiken.'
Het is niet voor niets dat Remkes dat zegt natuurlijk. In zijn rol als coach bij de NGF is hij zich er goed van bewust dat die kant van de sport ook een rol moet krijgen.
'De jongens waar ik nu mee werk zijn nog ver verwijderd van waar dat nodig zou zijn, maar je kan er best over nadenken hoe je daar mee om moet gaan. Dat hoort er echt bij. Ik vind het mooi om met die jongens te werken, dat sowieso. Ik ben toch alweer tien jaar professional, heb veel meegemaakt, en denk die gasten wel wat te kunnen bieden. En natuurlijk ga ik als we op trainingskamp ben, elke keer de strijd met ze aan. Laatst nog. Maakte ik de eerste ronde tijdens het kamp op Monte Rei direct -9. Dat is mooi. Dat je het niet alleen kan vertellen, maar ook laten zien. Al denk je dan dus wel 'Waarom nu wel?'
De rol als coach bij de NGF bevalt Remkes, maar hij geeft eerlijk toe, dat zijn hart nog altijd sneller klopt als hij zélf speelt. En wat hem betreft is zijn loopbaan – ondanks de teleurstelling van dit jaar – dan ook zeker nog niet voorbij.
'Vanaf mijn vijftiende, zestiende, ben ik bijna full-time met dit spel bezig geweest, en ik vind het nog altijd het mooiste wat er is. Nee, ik ben geen pro geworden om na tien jaar weer de Bad Griesbach Classic op de Pro Golf Tour te gaan spelen, maar ik ben ook zeker nog niet klaar met spelen. Daarvoor vind ik het spel en de competitie echt nog veel te leuk. Ik speelde afgelopen september mee in het KLM Open en genoot daar zó van. Dát is waarom ik ooit pro ben geworden. Dát is waar ik weer wil zijn. Alleen... daar ben ik nu niet. Bij lange na niet.'
Ter onderstreping: zijn vijf gehaalde cuts en de €7437,- aan prijzengeld brachten hem niet verder dan de 128ste plaats op de Order of Merit en tot overmaat van ramp ging hij al in de tweede fase van Qualifying School onderuit waardoor zijn vooruitzichten voor 2017 mager zijn.
'Ik denk dat ik op basis van mijn ranking iets van vier of vijf toernooien kan spelen op de Challenge Tour, maar of je daar nu op het laatste moment voor in de auto moet stappen op weg naar een toernooi in Bretagne...ik weet het niet. Wat ik zeg, ik ben nog niet toe aan stoppen – dat is ook nergens voor nodig – maar hoe ik het jaar precies in ga delen, weet ik nog niet, al weet ik wel dat ik naar Q School wil in september.'
'Mijn dromen om te spelen en te winnen op het hoogste niveau zijn dan nog niet uitgekomen, ik wil het zeker nog een kans geven. Hoe precies, daar moet ik maar eens goed over nadenken maar op deze manier wil ik niet weglopen van de sport.'
(Foto: Golfsupport)