Winterview 2016 - Dewi-Claire Schreefel

Dewi-Claire Schreefel zet een punt achter haar loopbaan.

schreefel

Het golfjaar 2016 stelde bitter weinig voor voor de Diepenveense. Het zorgde er mede voor dat Dewi-Claire Schreefel een ingrijpende beslissing nam. Ze stopt met golf.

Veertien was Schreefel toen ze voor het eerst de cover van GolfJournaal sierde, nadat ze als jongste speelster ooit het NK Strokeplay op haar nam had geschreven. Piepjong, maar gezegend met een enorme dosis talent en een misschien wel nog grotere drive het te gaan maken in de golfwereld.

En dat was precies wat ze deed. Het maken. Ze sloeg haar vleugels uit, werd pro, lid van Golf Team Holland, maakte de oversteek naar Amerika, speelde jaren op de LPGA en de LET en won op dat laatste circuit ook een toernooi.

De laatste seizoenen stagneerde het echter voor de oud-speelster van de Sallandsche, met het afgelopen jaar als absoluut dieptepunt.

'Als je me vraagt hoe het het afgelopen seizoen was, kan ik héél kort zijn', zegt Schreefel vanuit Amerika, het land waar ze nog altijd met veel plezier woont. 'Het was niets. Simpel. Niet meer, niet minder. Niets.'

Nu zijn sporters snel geneigd in absoluutheden te spreken, maar ver van de waarheid zit Schreefel niet met die constatering. In dertien optredens op de LPGA Tour haalde ze twee keer de cut en beide keren eindigde ze in de staart van het klassement. Ze verdiende een schamele $5947,-, kwam op de Order of Merit niet verder dan de 167ste plaats en stond halverwege de laatste maand van het jaar 549ste op de wereldranglijst. 'Genoeg' voor Schreefel om er conclusies aan te verbinden.

Acht jaar na haar overstap naar de professionals zet ze een punt achter haar loopbaan. Het is goed geweest. Het is tijd voor andere dingen.

'Het is ook niet dat ik veel keuze heb op dit moment qua speelrechten', lacht Schreefel desondanks haar bekende lach. Om daar aan toe te voegen: 'Helemaal uitgesloten is het niet dat ik misschien wel weer ga golfen, maar zoals het er nu voor staat is het klaar. Ik wist toen ik begon al dat ik dit niet tot mijn veertigste zou gaan doen. Nu is waarschijnlijk het moment dat het zo ver is. Niet omdat ik weinig speelmogelijkheden heb, maar omdat de motivatie er niet meer is. Voor het eerst in mijn golfleven is dat gevoel er niet meer. Echt, als ik nog steeds de drive had gehad, zou ik er gewoon weer voor zijn gegaan. Maar dat is niet zo.'

Zo luchtig als Schreefel over de ingrijpende beslissing kan praten, zo eenvoudig is keuze niet tot stand gekomen, erkent de winnares van het Helsingborg Open in 2014.

'Je had me van de zomer niet moeten spreken, nee. Toen had ik het zwaar. Ik begon echt vol goede moed aan het nieuwe seizoen, wilde er vol voor gaan, maar in de loop van het jaar verdween dat gevoel, om halverwege de zomer echt weg te zijn. Dan ging het op de training heel goed, was ik er helemaal klaar voor, en dan kwam het er in de wedstrijd totaal niet uit. Een ander soort spanning, een ander gevoel, het lukte gewoon niet. De mentale schade van de afgelopen jaren was toch te groot om gewoon door te kunnen gaan. Het plezier was weg. Het hielp daarbij niet dat ik – mede door al die gemiste cuts – niet in mijn ritme kon komen. Daarvoor heb je gewoon elke week vier rondes nodig, niet steeds twee rondes op of boven par. Daarmee kom je er niet en het motiveert ook niet. Dan kan je door blijven ploeteren, maar misschien is het dan tijd om andere keuzes te gaan maken.'

'Dat is alleen makkelijker gezegd dan gedaan. Want gaat het om het optimaal gebruik maken van je potentieel of gaat het om het plezier? Dat is een moeilijk proces met lastig te beantwoorden vragen heb ik gemerkt. Ik heb er ook met iemand als Tim (Sluiter, red) over gesproken die vorig jaar besloot te stoppen. Hoe ging hij daar mee om op die leeftijd in de wetenschap dat er (misschien) nog zoveel meer in het vat zat? Daarnaast ben ik ook nog een tijdje mee geweest als caddie voor een vriendin. Kijken of ik het zou missen om zelf ballen te slaan als ik daar met die tas liep. Maar nee, dat gevoel kwam niet. Dat was aan de ene kant eng, maar aan de andere kant een bevestiging dat de kant die ik op bewoog, voor mij op dit moment de goede is.'

'De vraag is uiteindelijk of je iets dat je goed kan, ook moet blijven doen. Ik ben altijd alleen maar met golf bezig geweest eigenlijk, zag mezelf ook vooral als golfer. Hoe zouden anderen mij zien dan? Mijn coaches, mijn vrienden, mijn ouders? Dat zijn dan ineens best belangrijke vragen, ook al weet je dat je het voor jezelf doet. Je zelfbeeld wordt niet alleen door jezelf bepaald, ook door hoe anderen je zien. Vanaf het moment dat dat 'klaar' was, was het voor de rest een stuk makkelijker en kon ik verder.'

'Verder' is op dit moment oriëntatie op een maatschappelijke carriere.

'Ik weet wel welke kant ik op wil, ben op dit moment ook ver in de procedure voor een functie hier in Amerika. Mocht dat het niet worden dan is terugkeren naar Nederland zeker ook een optie. Ik zie mezelf niet full-time als coach bezig, maar het zou zeker zonde zijn als ik niet iets met al mijn ervaring van de afgelopen zestien jaar zou doen. Het moet alleen wel passen. Als deze functie doorgaat ben ik sowieso geen eigen baas meer, heb ik nauwelijks vrije dagen, en zal er van golfen of andere dingen niet veel terecht komen. Dit is Amerika he..? Daar doen ze niet aan vijf weken vakantie'.

Hoewel Schreefel de deur nog op een kiertje heeft staan, klinkt in haar stem door dat de keuze definitief is.

'Stel dat ik het over een half jaar enorm mis, dan kan je het misschien alsnog oppakken. Al zal dat dan veel tijd en inzet vragen; het is natuurlijk niet zo dat je wel 'even' naar Q School gaat om daar je kaart op te halen, daar moet je je echt héél goed op voorbereiden wil je een kans maken. Hoewel ik vrij zeker weet dat dit de goede weg is, wil je natuurlijk ook niet hebben dat je over een jaar of wat denkt 'had ik nou maar'. Helemaal uitsluiten kan je dat niet -weet jij veel hoe je er over tien jaar tegenaan kijkt, straks is die motivatie die nodig is om het op dit niveau te redden er weer wel – maar voor nu weet ik het wel. Het is tijd mezelf ook als iets anders dan een golfer te gaan zien.'

(Foto: Golfsupport)