/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fgolfers-magazine%2Fgolfersmagazine%2Fdata%2Fsource%2F2016-09%2FSlakkengang040517Support.jpg)
Langzaam spel staat weer op de agenda. Maar gaan de Tours er echt weer wat aan doen?
Structureel dan wel te verstaan, want zo af en toe delen referees van de twee grote circuits, de Europese en de PGA Tour, wel eens wat straffen uit. Bad times leiden tot boetes, maar daar liggen de meeste pro’s niet wakker van.
‘Wel van strafslagen. En dan het liefst twee’, zei Sam Torrance onlangs. De Schot speelde van 1972 tot en met 2010 706 toernooien op de Europese Tour. Hij won er 21.
‘Maar ze praten er al 45 jaar over. Kijk naar Bernhard Langer (een van de meest langzaamste spelers ooit, red.). Duizend pond betekent niets voor hem. Geef hem twee strafslagen en hij zakt van de tweede naar de twintigste plaats. Dan is er geen kans meer op de zege. Dàt is wat hem pijn doet.’
Soomin Lee uit Zuid-Korea kreeg vorige week een strafslag tijdens het Volvo China Open. Alsof de duvel er mee speelde, was het ook op de PGA Tour raak.
Tijdens de Zurich Classic of New Orleans waren Miguel Angel Carballo en Brian Campbell letterlijk partners in crime. De eerste kreeg op twaalf een bad time (waarschuwing) en zijn teamgenoot overkwam op veertien hetzelfde. Dat waren er volgens de PGA Tour twee in een ronde voor de partners. En dus deelde de Amerikaanse Tour voor het eerst in 22 jaar – je leest het goed: twee-en-twin-tig jaar – een strafslag vanwege slow play uit.
Op beide Tours heeft de eerste speler van een groep 50 seconden voor zijn slag. De andere of anderen hebben er 40. Gaat het te langzaam, dan gaat de groep ‘op de klok’. Een nieuwe overtreding is een bad time. Nog een keer te langzaam en je krijgt een strafslag. Veel bad times leveren trouwens boetes op.
Maar het is zoals Torrance het terecht stelt: dat doet de meesten niets. Strafslagen wel. En dan liefst niet alleen aan de mindere goden, maar wel aan spelers als Jason Day. Ooit was er een Amerikaan die op beide Tours heeft gespeeld: Glenn Day. Zijn bijnaam was – voor de hand liggend, dat dan weer wel – All Day. Jason kan die naam naadloos, geruisloos en geheel terecht overnemen.
Maarten Lafeber, die van 2000 tot en met 2013 onafgebroken op het hoogste niveau speelde, behoorde tot de snellere spelers, maar ook hij kreeg wel eens een waarschuwing. ‘En dan bijna altijd omdat een van je medespelers langzaam was. Het overkwam mij tijdens de Qualifying School van vorig opnieuw', zegt hij.
‘In de loop der jaren heb ik een paar spelers meegemaakt die echt onvoorstelbaar langzaam waren. Joakim Haeggman was op dat vlak een van de irritantsten. Maar toch kwam de Zweed er bijna altijd mee weg. Want als er ook maar een referee in de buurt kwam, ging-ie als de brandweer. Was de man op de buggy weer vertrokken, dan speelde Haeggman weer ontstellend langzaam.’
Lafeber: ‘Ook ik begrijp niet dat er niet echt iets aan wordt gedaan. Strafslagen geven is echt de enige oplossing. En zoals je zegt, ook aan de betere spelers. Het lijkt wel of de Tours niet tegen hen durven op te treden.’