/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fgolfers-magazine%2Fgolfersmagazine%2Fdata%2Fsource%2FNederlandse_Spelers%2Fdegelpenberg17-328766.jpg)
Heren
De schreeuw van Mike Korver moet tot in de verre omtrek te horen zijn geweest. De jonge speler van Houtrak stond met drie holes te spelen al dormie, maar zag tegenstander Bob Geurts tot twee maal toe de hole winnen waardoor het aankwam op de achttiende en laatste hole.
Nadat Geurts zijn birdiechip bijna in de hole had geslagen - en hij zijn parputt had gemaakt - had Korver een putt van iets meer dan een meter om de partij in het voordeel van het team uit Houtrak te beslissen. Dat lukte. De bal verdween in het hart van de hole waarna het feest kon beginnen.
'Dit is waar je het voor doet. Ik denk dat mijn hartslag de 220 aantikte, maar ik wilde het per se af maken. Voor de jongens, voor het publiek, voor de club, en ook voor mezelf ja. Wat ik zeg, dit is waar je het voor doet. Ik heb wel eens problemen gehad met dit soort puttjes, dus dat ik het juist op die manier af mag maken is geweldig. Dat ga ik nooit meer vergeten. Weet jij veel of je ooit nog zo'n kans krijgt.'
Captain Frank van Hoof grijnsde eveneens van oor tot oor. De trotse captain stond achter Korver op de fairway en gluurde door zijn rangefinder om beter zicht te hebben op wat zich op de green voor hem afspeelde.
'Kippenvel, dik kippenvel. Nog steeds wel eigenlijk. Ik ben normaal niet zo uitbundig, maar dit is wel heel bijzonder. Na de ochtendsessie was ik redelijk boos. We stonden na negen holes in alle partijen up, maar verliezen uiteindelijk twee partijen omdat we kennelijk niet met de luxe van de eerste ruim gewonnen partij om konden gaan. Je hebt niet veel tijd tussen de ochtend en de middag, maar we hebben wel even de boel bij elkaar gehaald en gezegd dat we er in de middag echt voor moesten gaan. Het was heel spannend, maar uiteindelijk denk ik dat we de terechte winnaar zijn.'
Dat beaamde ook Pieter Bijnen. De captain van het verliezende Hoge Kleij erkende dat zijn team in de singles net te kort kwam tegen Houtrak.
'We begonnen goed vanochtend en gaan ondanks een ruim verloren eerste partij en een zieke speler met voorsprong naar de middag, maar als je eerlijk bent heeft Houtrak het daar eigenlijk de hele tijd voor het zeggen gehad. Het is ontzettend balen dat we het niet redden, maar ik ben ontzettend trots op wat we dit seizoen hebben laten zien. We zaten er al een paar jaar tegenaan, maar redden het steeds net niet om tot de kruisfinale te komen. Dit jaar ging het vanaf de eerste dag goed en je ziet waar het ons heeft gebracht. Dit smaakt absoluut naar meer. Als we dit team bij elkaar kunnen houden zouden we hier volgend jaar zomaar weer kunnen staan.'
Dames
De twee grote favorieten voor een plaats in de finale maakten er in de singles een mooi gevecht van. De dames van De Pan waren weliswaar met voorsprong naar de singles gegaan, met 4-2 konden ze niet achterover leunen. Zeker niet nadat de dames van de Haagsche zeer voortvarend van start gingen. Zowel voor- als achterin deden de dames van captain Dompeling het goed, met zwaar bevochten halves van Eikenaar en Sohier tegen de op papier ruim sterkere Haarman en Meekers.
Ook achterin deden de dames uit Wassenaar het goed, in het midden won Bontan haar partij van Dompeling, waardoor de beslissing van de strijd om de landstitel neerkwam op de schouders van routinier Caroline Karsten.
'Ik voelde het op een gegeven moment wel aankomen, maar heel blij werd ik daar niet direct van. We hebben een aantal meiden in het team die vrijwel full-time met golf bezig zijn, en dan komt het uitgerekend neer op degene die de minste uren maakt', lachte Karsten kort nadat ze de partij op hole 17 in haar en haar team had beslist.
'Ik speelde zelf niet zo goed, en de Haagsche zat wel in een flow. Op de tee van zeventien had ik echt goed trillende handjes, maar toen ik in de bunker lag, nam de routine het over en werd ik rustiger. Toen kreeg ik echt zoiets van 'Ik heb toch niet voor niets al die uren staan oefenen altijd?' Heel lekker om dan met een sandy de partij naar je toe te kunnen trekken.'
'Nee, landstitels gaan nooit vervelen. Hoeveel ik er nu gewonnen heb? Zeven of acht, volgens mij heb ik er destijds in die serie van zeven eentje gemist. Wat mij betreft was dit niet de laatste. Iemand noemde met net de Dirk Kuyt van de Pan, maar ik ben nog lang niet van plan om te stoppen hoor.'
(Foto's: Golfsupport)