Houtjes

In den beginne was het tamelijk overzichtelijk in mijn golftas. Hij bevatte een driver, een putter en elf ijzers van het onverwoestbare merk Ping Eye 2, op maat gemaakt door Hans Lemmens sr.: van ijzer-2 tot en met lobwedge. Dertien stokken waren genoeg, mijn teaching pro Mark Metgod was eveneens 2 meter lang en deed het ook zo.

Houten, metalwoods? Onnodig. Ik was nog jong en viriel, sloeg de bal op de drivingrange van Sluispolder over het hek aan de achterzijde en als ik mijn oude vriend Jochem tegenkom begint-ie nog altijd over de dag dat we samen op de Westfriese Golfclub een competitiefoursome speelden, hij zijn drive op een par-4 in het water liet eindigen en ik na de drop vervolgens, met dat ijzer-2, een slag van 195 meter uitholede: birdie, tegenpartij total loss.

Zijn eerste reactie destijds: 'Daarom heb ik je meegenomen.'

Those were the days.

Moet je me nu zien, oud en krakkemikkig als ik ben: zes metalwoods in alweer mijn negende tas (de achtste tas moest het afgelopen voorjaar vroegtijdig de deur uit nadat ik 'm met een banaan en vier boterhammen met grillworst in een van de zakken had laten overwinteren), clubs van verschillende merken bovendien, net als de drie rescues, de putter en de vier ijzertjes die ik nog voor het korte werk over heb.

Ik heb een theorie ontwikkeld die volgens mij wel aardig klopt. Uitzonderingen zijn er altijd, kijk maar naar Tom Watson die op 59-jarige leeftijd met fantastisch ijzerspel op één slag na het Brits Open van 2009 won, maar over het algemeen denk ik de leeftijd van een mannelijke golfer die Abraham heeft gezien met een marge van 5 jaar te kunnen raden aan de hand van het aantal houten stokken in zijn golfbag.

50 jaar: drie houten.

55 jaar: vier houten.

60 jaar: vijf houten.

65 jaar: zes houten.

Zo houden we nog een beetje lengte, ziet u.

Ik stel u er zonder enige gêne van op de hoogte dat de houten-11 inmiddels mijn favoriete club is en dat ik reeds in overweging heb genomen om de houten-13 die in mijn schuur op ontmaagding ligt te wachten aan mijn tas toe te voegen. Mijn smoes tegenover mijn maten heb ik al klaar: 'Mijn rug, jongens, mijn arme rug. Ik kan niet anders.'

Afstand: 120 meter, met de halve swing die ik nog over heb.

Weg met het ijzer-9, leve de houten-13!

Ik probeer 'm eerst maar eens op de damesmiddag.

(Deze column van Rob Hoogland stond eerder in Golfers Magazine 7)

(Foto: Istock)