Vakantieverhalen: Made in Brabant

Brabant blijft dé golfprovincie van Nederland. Voor een golfweekend weg hoef je echt niet altijd de grens over.

Tekst: Martijn Paehlig Fotografie Koen Suyk, Poppe de Boer, Golfsupport, Golfers Magazine

Een tip voor iedereen die het genoegen mag smaken een borreltje te doen met Ton en Marja van der Made, de eigenaars van Hotel de Korenbeurs in Made. Zorg dat zij degenen zijn die met hun rug naar de straat zitten. Of beter nog, ga binnen en uit het zicht zitten. Althans, als je enige kans wilt maken op een gesprek dat niet elke twee minuten onderbroken wordt door passanten. Made in Brabant – dus niet Made in Brabant zoals je het ongetwijfeld gelezen had in de kop – telt nog geen twaalfduizend inwoners, en het lijkt of het uitbatersechtpaar ze stuk voor stuk kent. Iedereen die langsloopt, fietst of op een andere manier voorbijkomt, wordt op zijn minst nagezwaaid, maar vaker nog worden handen geschud en praatjes gemaakt. 'Dat krijg je er van in een plaats als deze', lacht Ton, als hij onze kennelijk verbazing waarneemt. 'Iedereen kent iedereen, en dan passeer je elkaar natuurlijk niet zomaar', zegt hij terwijl hij opstaat om de nieuwe auto van zijn zoon en schoondochter te bewonderen die net voor komt rijden. Nu vergat hij er wel bij te zeggen dat hij en zijn vrouw ook niet zomaar inwoners van Made zijn. Niet alleen in hun naam is het echtpaar ten diepste verbonden met het bijna zevenhonderd jaar oude dorp, ze bestieren ook vol overgave Hotel De Korenbeurs.

'Het begon ooit als een café tegenover de kerk', zegt Marja, als ze begint aan een minicollege over het ontstaan van het inmiddels 78 kamers tellende hotel. 'Waar nu het restaurant zit, dat is het oudste deel, maar we zijn met de jaren steeds groter geworden. In kamers, in zalen, zelfs onze eigen parkeerplaatsen! We hebben ooit eens twaalfhonderd man tegelijk over de vloer gehad... ja, toen zaten we wel goed vol.' Ton vult aan: 'In 1963, toen de familie de zaak overnam was het hele bedrijf niet meer dan driehonderd vierkante meter groot, inmiddels zijn we “iets” meer gegroeid, maar met allerlei doorsteekjes zijn alle delen wel met elkaar verbonden waardoor het toch echt één geheel vormt en het knusse behouden blijft. Een aantal jaar geleden vormden zakelijke bijeenkomsten het leeuwendeel van onze klanten, maar tegenwoordig is ook het “gewone” toerisme flink toegenomen. Je zit hier in een heerlijk rustige omgeving, maar er is van alles te doen. Zo is de Biesbosch dichtbij en is het heerlijk fietsen en varen in de omgeving.'

Prinses Juliana

En lekker golfen denken we er onwillekeurig achteraan, want daarvoor zijn we hier natuurlijk. Hoewel De Korenbeurs niet direct aan een baan ligt, speelt golf er wel degelijk een grote rol. Hoe kan het ook anders met tal van banen op tien, twintig kilometer. Van meerdere banen zijn de baanboekjes in het hotel te verkrijgen en golfers moeten niet raar opkijken als ze in hun kamer een golfbal aantreffen. Cadeautje van het huis.

'Tijdens het afgelopen KLM Open hadden we in samenwerking met Pin High zelfs een speciaal KLM Open-arrangement, waarbij er vanaf hier een shuttle naar de course reed om daar golf te kijken en je op de andere dagen van je verblijf zelf kon spelen op een van de andere banen in de buurt.'

We zijn te laat om dat arrangement mee te pikken – en het volgende KLM Open laat nog even op zich wachten – maar het andere deel van het arrangement ondergaan we met plezier. Zelf spelen in de omgeving. We beginnen bij Golfbaan Landgoed Bergvliet, een 18-holesbaan in Oosterhout. Om de uit 2005 stammende baan te bereiken moet je met kar en al dwars door het clubhuis heen. We stonden eerst nog wat te dralen bij de entree, maar een andere route konden we niet vinden. De door Gerard Jol ontworpen holes zijn geschikt voor spelers van alle niveaus, al kan de rough genadeloos zijn. Opvallend aan het ontwerp is dat de ronde begint én eindigt met een par-3 hole. De eerste is flink lang, de laatste – door het achterliggende terras – extra lastig.

De tweede stop op ons binnenlandse uitje is Golfpark De Haenen. De met kunstwerken overladen golfbaan in Teteringen heeft ook al zo'n mooi terras. Mooier misschien nog wel. Golfpark De Haenen is – zacht gezegd – bijzonder gelegen. Langs een monumentale oprijlaan kom je uit bij een al net zo monumentaal missiehuis waar – voor dat het werd omgebouwd tot een bejaardentehuis – ruim honderd priesters werden gewijd. Opvallend in de omgeving zijn verder het grote Christusbeeld dat je onderweg tegenkomt, de aanwezigheid van het kerkhof van de congregatie, én het natuurzwembad waar volgens de overlevering ook prinses Juliana ooit een duik nam. En of die historie nog niet genoeg is, staan er waar je ook kijkt op de baan kunstwerken. Een enorme gebloemde leeuw, abstracte beelden, bronzen marshals, het lijkt wel een galerie. Het is maar goed dat we pas na afloop van onze ronde het gidsje zagen met daarin een uitgebreide beschrijving van de makers en hun werken. Het was het speltempo niet ten goede gekomen als we overal bij stil waren blijven staan.

Inlandlinks

Van De Haenen gaat het naar Golfpark De Turfvaert. De baan in het kleine Rijsbergen is een echte inlandlinks. Weinig tot geen bomen, brede fairways, ondulerende fairways, ruige bunkers, grote greens. Opvallend genoeg is het een course waar zowel hoge als lage handicappers zeer over te spreken zijn: de betere golfer vindt er een stevige uitdaging terwijl de meer beginnende speler zich ook op zijn gemak voelt. Een knap staaltje werk van architect Frank Pont en ook te danken aan het grote aantal tees waar je uit kunt kiezen.

De laatste baan die we aandoen, is Golfpark Almkreek. Het is nog vroeg, het gras is nog nat, en het is er doodstil. 'Een lekker snel rondje wordt dit', denken we dan ook optimistisch, maar dat valt vies tegen. Als we de fairway ook maar een meter missen zijn we de bal kwijt in de taaie rough, om over goede zichtlijnen nog maar te zwijgen. Meer dan eens hebben we geen idee waar we precies heen moeten, ook al staan we soms gewoon midden op de fairway. De bomen en bosjes op de polderbaan zijn op veel plaatsen toe aan een flinke snoeibeurt, zo erkent ook de marshal die we ergens halverwege de ronde treffen. 'Daar is lang te weinig aan gedaan. De oude eigenaar vond dat je de natuur zoveel mogelijk zijn gang moest laten gaan.' Lachend: 'Een goed idee, maar niet per se op een golfbaan'.

(Dit artikel stond eerder in Golfers Magazine 4 2017 en werd mede mogelijk gemaakt door Pin High Golftravel)