Uit Golfers Magazine 9: Proeven van het Paradijs

Deze week is de Europese Tour in Mauritius voor het Afrasia Bank Mauritius Open. Hoewel het een klein toernooi is, is het mateloos populair. Golfers Magazine bracht een bezoek aan het zonovergoten eiland en probeerde uit te vinden waarom de spelers er zo graag komen.

Een ongeschreven regel in de luchtvaart stelt dat je aan het gedrag van de crew goed kunt aflezen of er iets bijzonders aan de hand is. Schudt het vliegtuig alle kanten op, maar blijven de stewardessen vrolijk door keuvelen? Dan zal het allemaal zo'n vaart niet lopen, ook al knijpt menig medereiziger de knokkels wit van de spanning. Echter, staan ook de dames in 't blauw duidelijk wat opgewonden te wachten tot de deur van het vliegtuig opengaat zodat ze de nieuwe bestemming van KLM zelf kunnen ontdekken, dan weet je één ding zeker: hier is iets speciaals gaande. Mauritius is dan ook niet zomaar een vakantiebestemming.

Het kleine eiland, net groter dan de provincie Utrecht, ligt zo'n achthonderd kilometer ten oosten van Madagascar, midden in de Indische Oceaan. Het is zo'n tienduizend kilometer vliegen van Schiphol en al langer een geliefde bestemming van de happy few. Nog net geen onontdekt land, maar zeker ook niet platgelopen door landgenoten of toeristen van elders. Dat komt niet alleen omdat je best even onderweg bent voor je het in begin zestiende eeuw door de Portugezen ontdekte eiland bereikt. Daarnaast moest je ook nog van vliegtuig wisselen in Parijs, Istanbul, Londen, Dubai of een andere overstapluchthaven. Dat is nu verleden tijd, want sinds het ingaan van de winterdienstregeling van 2017/2018 is het mogelijk vanaf Schiphol meerdere malen per week direct naar de nationale luchthaven Sir Seewoosagur Ramgoolam te vliegen. Wie een (golf)reis naar Mauritius heeft geboekt om de Nederlandse winterkou te ontvluchten, stapt in, gaat zitten en komt 11,5 uur later aan op een plek die je best een paradijselijke golfbestemming mag noemen. De hashtag #golfinparadise, die gebruikt werd tijdens het AfrAsiaBank Open – een wedstrijd van de Europese Tour die in december op het eiland gespeeld wordt – is echt niet alleen een marketingterm.

Familiefeest

'Weet je dat er echt spelers waren die toegaven dat ze het voor één keer helemaal niet erg vonden dat ze de cut hadden gemist?', zegt Michael Geerdharry, manager Golf Sales van het Heritage Resort. We zitten op het strand van het Telfair Hotel, onderdeel van het resort op de zuidpunt van het eiland en nemen een slok van onze vers bereide vruchtencocktail 'Echt, ik verzin het niet! Het mag dan een kleine wedstrijd van de Europese Tour zijn, wij bieden een unieke bestemming waar spelers graag met hun gezin naartoe komen om werk en vrije tijd te combineren. Sommigen dus met meer vrije tijd dan gepland', onderstreept hij lachend zijn bewering.

Niet dat hij echt veel moeite moet doen om ons te overtuigen. De filmpjes die de Europese Tour via Twitter en Facebook de wereld instuurde, de berichten van spelers zelf, de livebeelden op Ziggo Sport; de sinds 1968 onafhankelijke republiek presenteert zich in december op zijn paasbest. Het is een van de redenen geweest om het gecombineerde toernooi van de Europese, Aziatische en Sunshine Tour uit de grond te stampen, erkent Francois Eynaud zonder omhaal. Als Chief Executive Officer van Veranda Leisure & Hospitality is hij de grote baas van het 2500 hectare beslaande Heritage Resort, waar het toernooi de afgelopen twee jaar werd gespeeld. 'Het organiseren van het eerste tri-sanctioned toernooi heeft ons nog meer op de kaart gezet als topbestemming. Niet alleen vanwege de baan, maar door alles eromheen. We zijn maar een klein toernooi, betalen geen startgelden, maar toch hadden van alle circuits samen maar liefst vijfhonderd spelers aangegeven mee te willen doen. Zeker zestig procent van de spelers neemt die week zijn familie mee. Het is een serieus toernooi met een serieuze prijzenpot, maar het is ontspannen en leuk. Dat is het beeld dat we naar de spelers uitdragen. Dat is het beeld dat de wereld overgaat. Dus wat Michael zei, is waar. Ik heb niemand balend rond zien lopen nadat ze de cut hadden gemist.'

Meivakantie

Gek genoeg zien we überhaupt bijna niemand rondlopen op het resort, dat bestaat uit twee naast elkaar gelegen vijfsterren hotels en een ruim opgezet villapark – met alle faciliteiten die daarbij horen. Denk daarbij aan meerdere zwembaden, een uitgebreide gym, een fantastisch wellness-complex (sla de golfmassage vooral niet over...), maar liefst dertien restaurants en natuurlijk tal van watersportmogelijkheden: van kitesurfen tot een boottocht naar het koraal, van waterskiën tot gewoon lekker zwemmen in het warme water van de Indische Oceaan. Alles is zó ruim opgezet dat de gasten lijken te verdwijnen en het – ook als elke kamer van het hotel is volgeboekt – altijd rustig lijkt. Behalve op de baan dan, want die zit goed vol tijdens ons bezoek.

'In november, december en januari gaan er nagenoeg elke dag driehonderd greenfeespelers door de baan. Er zouden er nog wel wat meer bij kunnen, maar dan wordt het wel erg krap en moeten de eerste spelers al om een uur of vijf 's morgens de baan in. Dat kan, het is vroeg licht, maar wanneer moeten we de baan dan onderhouden? De greenkeepers moeten ook tijd krijgen hun werk te doen en we hebben liever niet dat ze nog aan het maaien zijn als de gasten de baan in gaan. Nee, eigenlijk zitten we vanaf november tot maart gewoon helemaal vol', zegt Jonathan Menteath, manager van de Heritage Golf Club alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.

De uit Zuid-Afrika afkomstige Menteath heeft dan ook als voornaamste opdracht meegekregen de baan ook in de rest van het jaar goed gevuld te krijgen. 'Ik weet dat je als Europeaan niet zo snel in mei naar Mauritius komt, maar het kan prima. Het is ook dan geweldig golfweer en relatief rustig op de baan. In vier uur ben je rond met een vierbal. Als je vanaf de juiste tee speelt tenminste. Anders ga je een zware dag tegemoet.'

Ace voor niets

De verleiding om een paar holes vanaf de Championschip-tees (6498 meter) te spelen, konden we weerstaan, maar ook vanaf wit is de baan lang (6121 meter) en met zijn 5740 meter is ook blauw geen pitch en putt-baantje. Met nog twee andere tees (groen 5214 en rood 4761) is er echter gelegenheid genoeg om je kansen op een fijne ronde te vergroten. Al moet je van elke tee behoorlijk recht zijn, want wie de fairway (ruim) mist, komt in kniehoog olifantsgras terecht en kan het vinden van zijn bal wel vergeten. De fairways zijn gelukkig in de meeste gevallen breed en de greens goed aanspeelbaar. Maar let op: je zit nergens meer dan een paar honderd meter van de oceaan, en de altijd aanwezige wind komt – omdat de baan precies op de punt van het eiland ligt – ogenschijnlijk van alle kanten. En – ook weer opletten – de greens in dit deel van de wereld gedragen zich heel anders dan 'bij ons'. Grain is en blijft een lastig te overwinnen fenomeen.

Vergeet echter niet te genieten, want de Heritage biedt genoeg moois om ook met minder spel een mooie dag te hebben. Holes die eruit springen zijn de lastige par-4 eerste: breed maar lang en uphill met een tricky green. Hole vijf biedt een spectaculair plaatje, met de oceaan prominent in beeld en een enorm hoogteverschil tussen de fairway en de rough links. Hole acht is een lastige downhill par-3 waarbij de clubkeuze essentieel is. En van de eerste helft van de baan mag ook zeker de par-4 negende niet onvermeld blijven. Niet omdat de hole vanaf de hooggelegen tee nu zo spectaculair is – met een wat langer ijzer en een wedge is die 286 meter prima te overbruggen – maar vanwege het mooie verhaal dat aan de hole verbonden is. In 2015 sloeg de Spanjaard Colobo hier als eerste speler van de Europese Tour een hole-in-one op een par-4. De prijs die daaraan verbonden was – een villa op het resort – ging echter aan zijn neus voorbij: alleen op zaterdag zou een ace een huis opgeleverd hebben en de arme Spanjaard deed het... op vrijdag. Dat hij als troostprijs een paar dagen in een villa op het resort kreeg aangeboden was een vriendelijke geste, maar toch niet meer dan een kleine pleister op een hele grote wond.

Hemels

Er wordt al lang gegolft op Mauritius. Sterker, de door Britse militairen aangelegde Ghymkhana Golf Course is een van de alleroudste banen van de wereld en de oudste op het zuidelijk halfrond. Mauritius als golfbestemming is met inmiddels meer dan tien banen – voor slechts 1200 geregistreerde Mauritiaanse golfers – van recenter datum, en is mede uit nood geboren. Het eiland was vooral afhankelijk van de productie van rietsuiker, maar toen de prijzen daarvoor maar bleven kelderen werden veel van de velden omgebouwd tot golfbaan. Ook net naast de Heritage moet er binnenkort weer een groot veld aan geloven. 'De groeiende interesse in ons product heeft ons het lef gegeven een tweede baan aan te leggen', zegt Jacques Charles, de COO van het resort. 'De hotels zitten vol, de baan ook, en toch komt slechts 29 procent van de gasten om te golfen. Hoewel we het prachtig vinden dat onze gasten onze holistische benadering kennelijk waarderen en ook komen voor al het andere dat we te bieden hebben, willen we dat percentage graag omhoog hebben. Maar daar moet dan wel plaats voor zijn.'

Die tweede baan ligt op een paar minuten rijden en wordt ontworpen door Peter Matkovich – de man die ook verantwoordelijk was voor de eerste baan – en Louis Oosthuizen. Charles: 'Oosthuizen heeft geen grote naam als architect, maar wel als speler. Hij heeft goede ideeën en werkte al met Matkovich samen, wat het voor ons makkelijk maakte met dit tweetal in zee te gaan.'

De tekeningen voor de nieuwe baan zijn klaar, over de naam wordt nog gesteggeld, de eerste paaltjes zijn uitgezet en er wordt gemikt op een opening in 2020. Wat er dan moet liggen, is een baan met spectaculaire uitzichten, enorme hoogteverschillen en vanaf de backtees maar liefst 6720 meter lang, al zijn er niet direct plannen het toernooi op enig moment daar te laten spelen.

Dat geldt ook voor het Avalon Golf Estate, vertelt manager Ryan Dodds. Avalon ligt op zo'n tien kilometer van de kust en een flink stuk hoger dan de in de verte glimmende oceaan. 'Het clubhuis ligt 450 meter boven zeeniveau, het laagste punt van de baan negentig meter lager dan het clubhuis. Bij de aanleg van Avalon is de fun-factor van groot belang geweest. Brede fairways, leuke slagen over ravijnen en haalbare par-4's. Hoewel we de baan tot maximaal zevenduizend yards op zouden kunnen rekken, is hij wat mij betreft niet geschikt om een toernooi van de Tour te kunnen organiseren', aldus de Zuid-Afrikaan. Dodds heeft recht van spreken, want als oud-manager van de Heritage stond hij aan de wieg van het toernoo. 'Avalon is vernoemd naar de hemel uit de legendes van Arthur en de ronde tafel. En dat gevoel willen we de gasten hier ook meegeven. Hemels.'

Hemels. Paradijselijk. Het zijn grote woorden die worden gebruikt om de schoonheid van Mauritius te omschrijven. Wie denkt dat dat deze omschrijvingen afkomstig zijn van marketingafdelingen, zit er echter naast. Al in 1896 zei de Britse schrijver Mark Twain dat Mauritius eerst werd ontworpen en dat de hemel daarna naar het evenbeeld is geschapen. Hoewel er mensen zijn die menen dat de schrijver destijds verkeerd geciteerd is, is er niemand die de discussie aangaat over de strekking van de quote. Mauritius ís een paradijselijke bestemming.

(Dit artikel stond eerder in Golfers Magazine 9. Nog geen abonnee van Golfers Magazine? Sluit dan hier een abonnement af en profiteer van een van onze aanbiedingen.)

Praktisch

Reizen naar Mauritius kan het hele jaar. Toeristen uit het westen van Europa doen het eiland vooral in de maanden oktober tot januari aan, maar ook in de Europese lente en herfst is het een ideale bestemming. Door de ligging is het weer er alle maanden uitstekend om te golfen: het wordt vrijwel nooit kouder dan een graad of 25 en warmer dan 33 graden wordt het ook zelden. Er valt gedurende het hele jaar regen, al zijn de buien – zeker aan de kust – over het algemeen van korte duur. Het water van de oceaan is uitzonderlijk warm en de zon schijnt volop. Een groot deel van het jaar is er sprak van de allerhoogst mogelijk zonnekracht (11), dus dat is insmeren geblazen. Er wordt op Mauritius betaald met de Mauritiaanse roepi, al zijn er ook winkels – zeker op de luchthaven – waar je met euro's terecht kunt.