Alles is anders op Portrush II

Voor de tweede keer in de historie en voor het eerst sinds 1951 wordt The Open Championship van 18 tot en met 21 juli op een van de beste banen van Groot-Brittannië en misschien wel de wereld gespeeld. In Golfers Magazine 5 kijkt Jan Kees van der Velden in drie delen vooruit. Vandaag deel II.

Aanpassen betekende meer dan het verlengen van een paar holes, het aanleggen van een nieuwe bunkers of zelfs nieuwe greens.

De par-5 zeventiende en de par-4 achttiende waren zachtjes uitgedrukt namelijk niet de allerbeste en bovendien was er daar te weinig ruimte voor de immense tribunes die nu eenmaal onderdeel van het slotakkoord van The Open vormen. Kortom, er moesten twee nieuwe holes komen. En daar was ruimte voor.

Men deed dus niet zuinig op Royal Portrush. Op de aanpalende Valley Course werd ruimte gecreëerd voor de nieuwe par-5 zevende en par-4 achtste. De R&A en Royal Portrush huurden Mackenzie & Ebert Ltd in. Dit ontwerpbureau had al het nodige werk voor de R&A en Open-banen gedaan.

Grootste opdracht was om als het ware de geest van Harry Colt zijn werk te laten doen. In het al genoemde artikel over Harry Colt gebruikt de Nederlandse kenner Frank Pont de term Symmetry of Defence, wat zoveel wil zeggen als dat holes een uitdaging moet zijn voor heel goede spelers en zij die wat minder bedreven zijn. Dat is nu op de hele Dunluce Links het geval. Mackenzie & Ebert hebben hun werk goed gedaan.

Banen die van de hand van Harry Colt zijn, vallen niet op in het landschap. Het is of Moeder Natuur haar werk heeft gedaan en gezegd heeft: ‘Doe dat maar eens beter.’ Dat geldt ook voor de greens, die niet van die overdreven hellinkjes en contouren hebben. Wie zeven en acht speelt en de voorgeschiedenis niet kent, moet het idee hebben dat deze holes er al decennia liggen.

De oude zeventiende had rechts van de fairway een gapende bunker: Big Nellie. Een sterk gelijkende zuster vinden we nu op zeven, ook rechts en op zo’n 250 meter van de tee. Omdat die nieuwe holes in het parcours zijn opgenomen, is de oude par-4 zestiende nu de slothole. Hij meet 433 meter en is een stuk sterker dan die verdwenen, oude achttiende. Nu ook komt een van de beste par-3’en van alle Open-courses later in de ronde in beeld. Calamity Corner – de naam zegt het al – is een gevaarlijke hole van 216 meter. Een enorme vallei aan de rechterkant is een potentiële scorecard wrecker.

De oude par-4 zestiende is nu de slothole. Hij meet 433 meter en is een dogleg naar rechts. In de knik rechts op driveafstand twee listige bunkers – zoals ze die bij Colt nagenoeg altijd zijn. Een stuk interessanter dan dat makke schaap dat ooit de ronde afsloot.

Naast de nieuwe holes zijn er tal van kleinere aanpassingen. Denk aan een paar nieuwe bunkers en enkele vergrote greens. Met een totaal van 64 heeft Royal Portrush overigens veel minder bunkers dan het gros van de andere Open-banen. Maar Colt zou Colt niet zijn geweest als hij niet een fors aantal van die hindernissen precies daar had neergelegd waar ze de betere spelers kunnen hinderen.

Morgen deel III van deze preview.