Het spelen met een caddie is in Nederland al lang nagenoeg uitgestorven. Doodzone eigenlijk, want wie op golfvakantie weleens met een caddie heeft gespeeld, weet dat het niet alleen je spel ten goede komt: een ervaren caddie geeft je ronde enorme meerwaarde. Het aanreiken van de juiste club of het lezen van de lijn op de green is maar een deel van het pakket, het zijn – zeker in Angelsaksische landen – niet in de laatste plaats ook de vele verhalen en goede grappen die de (meestal) mannen uitserveren.
Dat element komt dan ook nadrukkelijk terug in de dit jaar uitgekomen documentairefilm Loopers.
Zie ze zitten aan tafel, de clubcaddies van Lahinch, lachend om de anekdotes die ze in sommige gevallen misschien al wel honderd keer verteld hebben. De liefde voor de sport en het respect voor hun vak spat ervanaf. Want ja, een vak is het, veel meer dan alleen een man die een tas draagt. Soms van generatie op generatie op de club, soms als onderdeel van een topgolfteam.
De verhalen van Steve Williams en Fanny Sunesson over hun tijd op de tas van mannen die destijds de beste golfer van de wereld zijn in wezen niet zoveel anders als die van de clubcaddies uit Schotland of van Augusta National. Nu eens verdient de speler een aai over de bol, dan juist een schop onder de kont. Het respect waarmee iconen als Ben Crenshaw en Tom Watson over hun caddies spreken, spreekt boekdelen, de herinneringen aan voorbije momenten mooi.
Hoewel de film vooral documentair van karakter is, en er dus vooral veel pratende hoofden zijn, is hij dynamisch genoeg om bijna anderhalf uur te boeien met nu eens een lach, en dan weer een traan.
Loopers is een mooi geslaagde ode aan al die mannen en vrouwen die ervoor zorgen dat golfers meer uit hun spel halen of anders in elk geval net even meer kunnen genieten van hun rondje.
Loopers – the caddie's long walk
Duur: 1:20 uur
Te zien op iTunes (Nederlands ondertiteld)