Uit Golfers Magazine: Uitputtingsslag

Golfbaan Het Rijk van Nijmegen heeft de beschikking over 45 volwaardige holes. Eén keer per jaar vormen die niet vijf verschillende lussen van negen holes, maar één grote baan voor de '45 van Nijmegen'. Golfers Magazines Martijn Paehlig deed mee aan deze golfmarathon.

Op lange zomerdagen trekt menig golfer de stoute schoenen aan en plakt er na achttien holes nóg eens negen aan vast. Een groot aantal competitiespelers speelt in het voorjaar weken op rij 36 holes op een dag. Voormalig topamateur Willem Vork was een paar maanden geleden veertien uur – en 117 holes – in touw voor het goede doel, en het record van het meeste aantal holes op één dag staat op naam van Robb James die in 24 uur maar liefst 851 holes speelde. In dat licht bezien is de prestatie die de 225 deelnemers van de 45 van Nijmegen leverden kinderspel, maar toch is het een hele prestatie om zo lang op de golfbaan te staan, zegt Hans Blaauw, directeur van Het Rijk Golfbanen, naar aanleiding van de wedstrijd die bij een brainstorm in 2010 geboren werd.

'We waren net officieel naar 45 holes gegaan en vonden dat we daar wat mee moesten doen. Het idee van een wedstrijd waarbij we alle holes aan zouden doen sprak aan. We hebben niet alleen 45 holes, het zijn ook echt enorm verschillende lussen, dat maakt het extra bijzonder. Je kan natuurlijk prima waar dan ook twee rondes op een dag spelen, maar dit is redelijk uniek. Door de locatie en door wat 45 holes met je doet. Hoe goed of hoe slecht je ook speelt, er komt een moment dat je boven jezelf uitstijgt of dat je er juist aan onderdoor lijkt te gaan. De pieken en dalen van een rondje golf komen nu meerdere keren voorbij en met het verstrijken van de uren kom je in een mooie soort roes. Het is een uitputtingsslag, maar wel een hele mooie uitputtingsslag.'

Tijd om dat aan den lijve te gaan ondervinden.

06:44 uur

Het is 16 juni 2018 en de zon komt langzaam op. Vanaf half zeven druppelen de eerste deelnemers binnen in het clubhuis van Het Rijk van Nijmegen waar Sheila Evers en haar collega's iedereen opvangen. 'Er doen 225 mensen mee. Als we de inschrijving op vrijdag openen, is het op maandag vol. Veel deelnemers zijn vaste klanten. Zo is er een groep van 23 man die elke keer weer meedoet en er echt een weekendje van maakt. Er komen veel mensen van buiten – echt vanuit het hele land – en er doen ook veel leden mee. De jongste moet nog twintig worden, de oudste is meneer Hennie de Jong die met zijn inmiddels 84 jaar elk jaar in het zonnetje wordt gezet als oudste deelnemer.'

Scorekaarten worden uitgedeeld, een kopje koffie genuttigd, handen geschud, het lunchpakketje niet vergeten en dan toch maar even langs de drivingrange. Er moeten vandaag nog heel veel ballen geslagen worden, maar zonder warming-up de baan in, is nooit een goed idee. Hopelijk is er, net als op de oefengreen, nog een plekje over.

07:59 uur

'Oren dicht', zegt de starter om exact één minuut voor acht waarna de sirene ten teken dat de wedstrijd van start gaat over de baan klinkt. Alle spelers zijn in positie al moesten enkele achterin startende deelnemers er zelfs weer voor in de auto omdat ze anders wel heel ver moesten lopen. Ook de groep van Golfers Magazine staat klaar, op de tee van wat vandaag hole 19 is. Jeroen van Triest (handicap 15,1) is nu nog manager van Golfbaan de Stippelberg, maar meldt zich per 1 september als nieuwe general manager op Het Rijk van Nijmegen, Jan en Jos zijn allebei lid op diezelfde baan en spelen vanaf een handicap rond de twintig. Jos krijgt daardoor maar liefst zestig slagen mee. Zestig! Zelf moet ik het doen met 21 slagen over 45 holes. Dat lijken er veel, maar al op de eerste hole blijkt dat ik ze heel hard nodig ga hebben. Gemiste fairway rechts, van onder de bomen hard naar de andere kant van de fairway, bunker in, uit de bunker maar over de green en drie putts later staat er een triple bogey op de kaart, en als ook hole twee een 'streep' oplevert (we spelen stableford) dringt het besef door dat het om meer dan één reden weleens een heel lange dag kan worden...

09:01 uur

Naast de green van onze vierde hole van de dag staat Hans Blaauw. De directeur van het Rijk had graag meegedaan, maar heeft andere verplichtingen. 'Ik ben vandaag 35 jaar getrouwd', zegt hij bijna verontschuldigend. 'Anders had ik zeker meegedaan. Toen we deze wedstrijd voor het eerst organiseerden, dachten we eigenlijk dat het iets was waar je misschien één keer aan mee zou doen, maar het is echt iets waar mensen zich keer op keer voor inschrijven. De vergelijking met de Vierdaagse van Nijmegen gaat wel een beetje op. Mensen blijven terugkomen en weten niet hoe snel ze zich aan moeten melden. We zitten zó vol en hebben een enorme reservelijst. Golfers van allerlei niveaus melden zich aan (zie kader) maar over het algemeen kan je toch wel zeggen dat het de iets betere golfer is die hier aan mee wil doen. Dat is ook wel logisch. Het is best een slijtageslag en als je met handicap 54 mee doet, gaat het misschien wel heel zwaar en lang worden. Het beste is natuurlijk om de bal op de fairway te houden, maar als je deze mist is mijn advies altijd “niet te lang zoeken, gewoon doorgaan'. Het is een wedstrijd, maar de beleving staat voorop.'

Goed om te weten denk ik, na de desastreuze start. Ik speel dus helemaal in the spirit of the game.

11:21 uur

We zijn bijna 3,5 uur onderweg als we voor het eerst moeten wachten op de groep voor ons. Pas op dat moment besef ik dat we de eerste twaalf holes nauwelijks mensen hebben gezien. Niet voor ons, niet achter ons. Met 225 mensen in de baan – en de kniehoge rough ernaast – een prestatie van formaat. Soepel gaan we door de baan. Nou ja, soepel? Wát een slechte dag om niet op tik te zijn. Zou ik genoeg ballen bij me hebben? Toen ik de avond tevoren de spullen klaarzette – twee paar schoenen, vier handschoenen, blarenpleisters, gewone pleisters, drie petten – zette ik ook een dozijn ballen klaar die ik doornummerde, van bal 1 tot en met bal 12. 'Leuk voor het verhaal', dacht ik, 'eens kijken hoeveel ballen ik overhou.' Op hole dertien ben ik al toe aan bal vijf. Ik vind het idee van het doornummeren ineens helemaal zo leuk niet meer.

12:43 uur

Hoewel we het grootste deel van de tijd soepel door konden lopen, hebben we toch 4 uur en 43 minuten nodig om de eerste ronde te voltooien. 11,89 kilometer hebben we in de benen en de activity tracker berekent dat we 2826 calorieën hebben verbrand. Al heeft diezelfde meter daarbij geen rekening gehouden met de cateringkar die we onderweg langskwam met een hapje en een drankje.

'Aan het begin was het allemaal veel luxer. Er was ontzettend veel eten, drank in overvloed, er waren verplichte rustmomenten, en na afloop kon je zelfs een massage krijgen. Het is met de jaren wat soberder geworden, maar het is echt perfect geregeld', zegt Jos, terwijl hij nog een hap neemt van het saucijzenbroodje dat we gekregen hebben. We kunnen het hebben. Als we op twee vijfde van de ronde al bijna drieduizend calorieën weg hebben gespeeld, dan gaat die teller nog flink oplopen.

15:06 uur

Wat normaal gesproken hole twee is van Zuid, is vandaag de 45ste hole en daarmee de 'naamgever' van de wedstrijd. Voor de gelegenheid zijn niet alleen de scorekaarten aangepast – er is doorgenummerd van hole 1 tot en met hole 45 – hetzelfde geldt voor de Stroke Index. Zo is hole 39 (normaal hole vijf van Groesbeek Zuid) de allermoeilijkste van de hele baan, terwijl de korte par-5 32ste (de vijfde van Groesbeek Oost) vandaag – op papier dan toch – de makkelijkste is en S.I. 45 meekrijgt. Maar wat is makkelijk? De rough is door de hele baan prachtig, maar genadeloos. Waar het wat dikker is, ben je je bal vrijwel onherroepelijk kwijt, ook al zie je hem voor je ogen in de rand van de rough vallen.

16:06 uur

Even na half vier, we zijn inmiddels bijna acht uur onderweg, beginnen we aan de laatste ronde van de dag. De 'roes' waar Hans Blaauw het eerder over had manifesteert zich in allerlei vormen. Links en rechts zie je mensen moeilijker gaan lopen, er wordt nog eens een drankje ingeschonken, de catering kan niet genoeg snelle suikers serveren en op hole dertig vervang ik de accu van de Jucad die ik van iemand kon lenen met een verse batterij. De batterij van mijn hardloophorloge geeft er wel definitief de brui aan. Jan had dat voorzien en prikt zijn horloge in een meegenomen powerbank. Ervaren rot in deze wedstrijd. Dat is duidelijk.

17:45

Het liedje dat je zong tijdens de avondvierdaagse of na een lange rit naar een Zuid-Franse camping dringt zich op. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal...

Als we de tee van hole tien opstappen, doen we dat in de wetenschap dat we aan de laatste lus van negen holes beginnen. De score was de hele dag niets, de fairway bleek onvindbaar, de bodem van de doos met twaalf gemarkeerde ballen komt akelig in zicht. Ik besluit de laatste negen gewoon niet meer na te denken, maar gewoon 'domme dingen' te doen. De vlag achter de bunker en nog 195 meter over? Gewoon die rescue pakken. Nog 170 meter over vanuit de fairwaybunker? IJzer-4 en gáán. Het levert, met de finish in zicht eindelijk een serie parren op en de kwellende vraag of ik niet al veel eerder elk gameplan had moeten opgeven. Al is het in het spel brengen van bal 12 op hole veertig wel een dingetje. Het zal toch niet gebeuren...

19:56

Even overweeg ik om mijn birdieputt op de par-4 achttiende nog een paar keer te lezen. Enerzijds omdat ik maar wat graag zou besluiten met een birdie, anderzijds omdat het me mooi lijkt om precies twaalf uur na de start de laatste putt te maken. Voor de overwinning doet het er al lang niet meer toe of ik par of birdie maak. De winnende score ligt meestal halverwege de negentig – later blijkt dat winnaar Marco Overmeen maar liefst 99 punten bij elkaar wist te spelen... respect – en dat ik daar niet aan kom wist ik zo'n elf uur eerder ook al wel. De birdieputt mist, de laatste bal valt om 19:59, en bij het narekenen van de scorekaart blijken marker Jeroen en ik exact dezelfde score binnen te hebben gebracht. Bijna twaalf uur buiten, 45 holes, zoveel slagen en dan precies gelijkspelen. Tijd voor een play-off?

Facts & Figures

Gelopen afstand: 31,13 kilometer

Verbrande calorieën: 6995

Gemiddelde hartslag: 111

Aantal slagen: 239

Aantal putts: 91

Aantal verloren ballen: 11

Aantal punten: 62

Positie: 162ste

Uren in de baan: 11 uur en 59 minuten

(*Als er niet meer gescoord kon worden werd dubbel par +1 genoteerd om geen onnodig oponthoud te veroorzaken)

Inschrijven voor de 45 van Nijmegen kan hier, dat wil zeggen, als er nog plek is. Spelers die al eerder deelnamen genieten voorrang en de inschrijflijst wordt meestal overtekend. 

(Dit artikel stond eerder in Golfers Magazine 5/2018)